ساله هم كوتاه نخواهد بود؛ زيرا هر روز بعدى نيز مانند روز قبلى است. اگر در روز اوّل كوتاه نيست در نظير آن هم كوتاه نخواهد بود؛ زيرا نظير روز اوّل، همانند همان روز اوّل است و فرقى بين آنها نيست.

3. در علل الشرايع (27) و عيون أخبارالرضا(ع) (28) اين كلام اضافه گرديده است:

وقد يختلف المسير فسير البقر إنّما هو أربعة فراسخ و سير الفرس عشرون فرسخاً و إنّما جعل مسير يوم ثمانية فراسخ؛ لأنّ ثمانية فراسخ هو سير الجمال و القوافل و هو الغالب على المسير و هو أعظم السير الذي يسيره الجمّالون و المكاريّون (29)؛

سرعت سير مختلف است، سير گاو چهار فرسخ و سير اسب بيست فرسخ است. ازاين جهت مسير يك روز هشت فرسخ تعيين شده كه هشت فرسخ سير شتر و كاروانهاست، اغلب چنين است و اين بيشترين حد سيرى است كه شترداران مى‌پيمايند.

آيا اين عبارات بدان معنا نيست كه مقياس اصلى ،واحد زمانى است و واحد طولى در پرتو واحد زمانى طرح شده است؟

4. روايت محمد بن مسلم با سندى كه در آن، سند شيخ به على بن الحسن بن فضّال است از امام باقر(ع):

«قال: سألته عن التقصير، قال: في بريد قال: قلت: بريد؟ قال: إنّه إذا ذهب بريداً و رجع بريداً فقد شغل يومه» (30) از امام در باره كوتاه شدن نماز پرسيدم، فرمود: دريك بريد شكسته است: عرض كردم: يك بريد؟ فرمود: وقتى يك بريد برود و يك بريد برگردد تمام روز او را پُر مى‌كند.

روايت يك بريد را از آن جهت كافى مى‌داند كه بايد از آن برگردد و چون برگردد او به مقدار