همراه با دايرة المعارف فقه

اتلاف

(قسمت اوّل)

تعريف اتلاف:

معناى لغوى: اتلاف از مادّه «تلف» به معناى نابود شدن و از بين رفتن است و فعل آن «تَلِفَ يَتلَفُ تَلفاً» مى‌باشد. (1)

اتلاف از باب إفعال و فعل آن «أتلف» است و اضافه همزه به آن براى متعدّى كردن است. اهل لغت، اتلاف را به از بين بردن از روى اسراف معنا كرده‌اند و در صورتى مى‌گويند: «أتلف فلانٌ ماله إتلافاً» كه از روى اسراف و زياده روى باشد. (2)

ولى برخى از متأخران أهل لغت، اتلاف را به معناى مطلق از بين بردن معنا كرده‌اند. (3)

معناى اصطلاحى:اتلاف در كلمات فقها اعم از اتلاف به معناى لغوى به كار رفته است. از اين رو در اصطلاح فقهى، غذا خوردن اتلاف محسوب مى‌شود ولى اهل لغت به آن اتلاف نمى‌گويند؛ چون غذا خوردن، از بين بردن طعام از روى اسراف نيست.