اين مفتى سعودى پس از نيكو شمردن اين توجيه مىگويد: اين پاسخ، بزرگ، استوار و مشكل گشا است. اما اين توجيه نيز به دليل مخالفتش با روايت و عمل ابن عباس، همانند توجيهى كه وى تضعيف كرده، ضعيف و سست است؛ زيرا ابن عباس، در بصره بين دو نمازش جمع كرد، بدون اين كه بيمارى،سرماى شديد و يا گل ولاى وجود داشته باشد. علاوه بر اين، تعليلى كه در حديث آمده ـ يعنى رفع مشقت از امت ـ اطلاق دارد؛ زيرا به مشقت افتادن مردم، در حالت وجود عذر منحصر نيست، بلكه شامل مجبور كردن مردم، به جدا خواندن دو نمازش در طول زندگى نيز مىشود.ابن صديق در كتاب و زينش، موسوم به «ازالة الحظر عمّن جمع بين الصلاتين في الحضر» سخنى دارد كه نقل آن در اين جا بى مناسبت نيست:
پيامبر(ص) تصريح كرده كه اين كار را به دليل رفع مشقت از امتش انجام داده و به آنها فرموده در صورت نياز مىتوانند دو نماز را به صورت جمع بخوانند. بنابراين با وجود چنين تصريحاتى از طرف پيامبر(ص) و صحابهاى كه اين حديث را روايت كردهاند، توجيه عمل پيامبر(ص) در باهم خواندن دو نماز به صورت وجود باران، نه تنها زورگويى آشكارى است، بلكه تكذيب سخن راويان اين حديث و معارضه با خدا و رسول خدا (ص) است؛ زيرا چنانچه پيامبر(ص) اين عمل را به سبب وجود باران انجام داده بود، نبايد بر خلاف آن سخنى گفته باشد و راويان هم نبايد از اين تعليل به تعليل ديگرى عدول كنند همچنان كه همين راويان از پيامبر(ص) روايت كردند كه در شبى بارانى، دستور داد مناديان ندا سردهند كه: «آگاه باشيد! در منزل نماز بخوانيد»، در حالى كه راويان اين مطلب را در مورد جمع بين دو نماز ذكر نكردهاند. پس چگونه چنين چيزى ممكن است، در حالى كه به بارانى نبودن تصريح كردهاند؟
اين نويسنده در ادامه چنين مىگويد:
ابن عباس راوى اين حديث، به خاطر اشتغال به ايراد خطبه، نمازش را به تأخير مىاندازد و در پاسخ مردم، به جمع بين دو نماز توسط پيامبر(ص) استدلال