1. تشكيل جبهه اى علمى وفقهى جهت دفاع از حريم فقه تشيّع. درحالى كه درگذشته به طور گسترده و منسجم چنين عملى صورت نگرفته بود. (67)

2. شروع به تأليف درباب فقه مقارن و علم الخلاف. انتصار سيّد را بايد آغازگر اين روش فقهى دراماميه دانست؛ اگرچه تبلور بيشتر اين منهج دركتاب مفقود شده مسائل الخلاف ايشان مى‌باشد. كار او شايد دنباله و مكمّل تأليفات خلافى ابن جنيد است كه اكنون مفقود شده است.

3. ايجاد تحوّل درشيوه استدلال فقهى و تهذيب و تنقيح اصول علمى استدلال فقهى رايج ميان قدما. وى نه آن طور كه محدّثان با قبول برخى اخبار آنها را مستند قول خود و نصّ برمطلوب مى‌دانستند ـ بدون آن كه مبناى حكم را برپايه ديگر ادلّه مانند كتاب و عقل قرار دهند ـ عمل نمود و نه مانند ابن جنيد راه افراط را پيش گرفت و به رأى و قياس دست زد (68)؛ بلكه ضمن تكامل بخشيدن به شيوه هاى استدلال وطرح ابتكارات جديد، راه ميانى را برگزيد.

همين تحوّل سيد با كتب فقهى خود خصوصاً انتصار، آغاز راهى براى آيندگان شد.

كتاب انتصار از چند جهت، مورد توجه متأخرين سيّد قرار گرفت و به دست آنها به سمت تكامل پيش رفت:

1. سبك علم الخلاف. شيخ طوسى، علامه و ديگران برهمان سبك وبا دقتى بيشتر كتب فقهىِ خلافى خود را تأليف نمودند و با مقارنه آرا و انظار ميان عامه و خاصّه، ازحريم تشيع و فقه اماميه دفاع نموده و ضمناً به كارى علمى و فنى درعرضه آراى فريقين دست زدند.