در روايت صحيح محمدبن مسلم آمده است:

قال: سألته عن الشارب، فقال: اما رجل كانت منه زلّة فإنّي معزّره واما آخر يُدمن فإنّي كنت منهكه عقوبة لأنّه يستحلّ المحرّمات كلّها ولو ترك الناس وذلك لفسدوا.

از امام صادق دربارؤ شرابخوار پرسيدم، فرمود: كسى كه لغزشى از او سر زده باشد او را تعزير مى‌كنم، اما كسى كه بر اين كار مداومت داشته باشد، او را به سختى كيفر خواهم داد، زيرا او همؤ محرّمات را حلال شمرده است. اگر مردم در اين كار به حال خود رها شوند، تباه خواهند شد. (11)

در روايت ابوبصير آمده است:

سألته عن السكران والزاني، قال: يجلدان بالسياط مجرّدين بين الكتفين، فأمّا الحد في القذف فيجلد على ما به ضرباً بين الضربين.

از امام (ع) دربارؤ مست و زناكار پرسيدم، فرمود: آنان را لخت كرده و با تازيانه ميان شانه‌هايشان مى‌زنند، اما در حد قذف، ضربات متوسط است. (12)

در روايت على‌بن جعفر آمده است:

عن أبيه عن على(ع) أنّه سئل عن راكب البهيمة، فقال: لارجم عليه ولا حدّ ولكن يعاقب عقوبة موجعة.

على‌بن جعفر مى‌گويد: پدرم فرمود: از على(ع) دربارؤ با چهارپاى پرسيدند، فرمود: نه سنگسار مى‌شود و نه حدى بر او جارى مى‌شود، ولى به طور دردناكى كيفر خواهد شد. (13)