نفرموده از سياست‌‌مداران تقليد كنيم. چون اولا دستور معصوم ناظر به مسايل فقهى است و ثانياً، لزوم تقليد داراى دليل عقلى نيز هست و آن رجوع جاهل به عالم مى‌‌باشد و جاهل در هر موضوعى به كسى مراجعه مى‌‌كند كه در آن موضوع عالم است. از اين جهت، وقتى فقيه فتوا مى‌‌دهد كه اگر روزه براى كسى ضرر داشته باشد نبايد روزه بگيرد، ما در اين مسأله فقهى از فقيه تقليد مى‌‌كنيم، اما براى تشخيص موضوع و در اين‌‌باره كه روزه براى ما ضرر دارد يا ندارد به پزشك مراجعه مى‌‌كنيم. بله اگر فقيهى پزشك نيز بود، براى تشخيص موضوع حكم شرعى نيز به او مراجعه مى‌‌كنيم.

د . ساحت ابزارها و وسايل

زمينه و ساحت چهارم براى تقليد، ابزارها و وسايلى است كه توسط آنها نيازهاى مردم برطرف مى‌‌گردد. مثل نوع و فرم لباس و ابزار و وسايلى كه مردم در زندگى روزمره خود از آنها استفاده مى‌‌كنند. در اين‌‌باره ما به هركسى كه مى‌‌تواند اين ابزار را در اختيار ما بنهد مراجعه كنيم. مثلا براى تفاهم و گفتگوى با ملت‌‌هاى ديگر، بايد آشناى به زبان آنها باشيم و مجبوريم كه در سخن گفتن از آنها تقليد كنيم. ما براى اينكه با مردم عرب زبان ارتباط برقرار كنيم، بايد زبان و خط آنها را فرا گيريم و همچنين براى اينكه با مردم انگليسى زبان ارتباط داشته باشيم، بايد زبان و خط آنها را فرا گيريم. بنابراين، در ارتباط با ابزارهاى محض كه جنبه ارزشى ندارند، ما به هركسى كه مى‌‌تواند اين ابزارها را در اختيار ما قرار دهد مراجعه مى‌‌كنيم و به نوعى از او تقليد مى‌‌كنيم. كسى كه مى‌‌خواهد زبان و خط انگليسى ياد بگيرد، لازم نيست كه نزد يك انسان با تقوا برود تا زبان انگليسى به او ياد بدهد او حتى مى‌‌تواند نزد شخص كافرى زبان انگليسى ياد بگيرد؛ البته رعايت مسايل جنبى معاشرت حكم ديگرى دارد. سخن در اين است كه براى صِرف فراگيرى زبان و خط، انسان به هر كسى كه قادر است او را آموزش بدهد