پيروزى نصيب مسلمانان مى‌‌گشت، خود را سهيم و شريك با ديگران مى‌‌دانستند اما اگر مسلمانان شكست مى‌‌خوردند، به نكوهش و سرزنش آنان مى‌‌پرداختند و به آنان مى‌‌گفتند ما به شما گفته بوديم كه در جنگ شكست مى‌‌خوريد، اما شما به نصيحت ما توجه نكرديد و در نتيجه پذيراى شكست شديد. به هر حال، آنان با مؤمنان و مسلمانان نامهربان بودند و هرگاه فرصتى پيش مى‌‌آمد، در صدد آزار و سرزنش آنها برمى‌‌آمدند و دست از فريب و نيرنگ برنمى‌‌داشتند. در عوض با كفار روابط صميمانه و دوستانه داشتند و در خلوت با آنها و بر ضد مؤمنان و مسلمانان توطئه مى‌‌كردند. آنها مى‌‌خواستند كه از ناحيه ارتباط دوستانه با كفار، به عزت و قدرت دست يابند. چنان كه در زمان ما عده‌‌اى به اسم اصلاح‌‌طلب در صدد جلب حمايت بيگانگان هستند و رفتار و مواضعى از خود بروز مى‌‌دهند تا راديوهاى بيگانه آنان را بستايند و به حمايت آنها بپردازند و يا مسؤولان و سناتورهاى آمريكايى از آنان حمايت كنند، تا از اين طريق كسب وجهه كنند و قدرتشان پايدار بماند و عزيز گردند. آيا اين نادان‌‌ها و غافلان باور دارند كه عزت و قدرت از آن خداست، و در عين حال به درِ خانه دشمن خدا مى‌‌روند تا عزيز شوند؟! اين بى‌‌چاره‌‌ها طرح دوستى با دشمنان نظام و انقلاب مى‌‌ريزند و در صدد برقرار كردن رابطه با آنها بر مى‌‌آيند تا از اين راه عزت يابند و مقام و قدرتشان مستدام بماند!

آن‌‌گاه خداوند در آيه بعد مى‌‌فرمايد: وَ قَدْ نَزَّلَ عَلَيْكُمْ فِي الْكِتابِ أَنْ إِذا سَمِعْتُمْ ءَايَاتِ اللّهِ يُكْفَرُ بِها وَ يُسْتَهْزَأُ بِها فَلا تَقْعُدُوا مَعَهُمْ حَتّى يَخُوضُوا فِي حَدِيث غَيْرِهِ إِنَّكُمْ إِذاً مِثْلُهُمْ إِنَّ اللّهَ جامِعُ الْمُنافِقِينَ وَ الْكافِرِينَ فِي جَهَنَّمَ جَمِيعا؛ و البته [خدا]در كتاب [قرآن ] به شما نازل كرده كه هرگاه شنيديد آيات خدا مورد انكار و ريشخند قرار مى گيرد، با آنان ننشينيد تا به سخنى غير از آن درآيند چرا كه در اين صورت شما هم مثل آنان خواهيد بود. خداوند همه منافقان و كافران را در دوزخ گرد خواهد آورد.