3. سازش‌ناپذيرى

اهل تساهل و تولرانس مى‌گويند: به افكار ديگران و به مقدّساتشان احترام بگذاريد؛ امّا قرآن مى‌گويد: با صراحت اعلان كنيد كه ما از كافران بيزاريم:

كَفَرْنا بِكُمْ وَ بَدا بَيْنَنا وَ بَيْنَكُمُ الْعَداوَةُ وَ الْبَغْضاءُ أَبَداً حتّى تُؤْمِنُوا بِاللّهِ وَحْدَهُ.^[1]

ما به شما كافريم و براى هميشه بين ما و شما دشمنى برقرار خواهد بود، مگر اين كه ايمان بياوريد.

از اين كه عدّه شما كم است نترسيد. از اين كه آن‌ها داراى ثروت، علم، فن آورى و صنايع پيشرفته هستند نترسيد. شما خدا را داريد. اگر اهل استقامت و پايدارى باشيد، خدا شما را يارى خواهد كرد. همه چيز را از حضرت ابراهيم(عليه السلام)ياد بگيريد، به غير از يك چيز: إِلاّ قَوْلَ إِبْراهِيمَ لِأَبِيهِ لَأَسْتَغْفِرَنَّ لَكَ؛^[2] جز آن سخن ابراهيم كه به پدرش [= عمويش آزر ]گفت: براى تو آمرزش مى‌طلبم. ابراهيم(عليه السلام) پس از گفتوگوى بى نتيجه‌اى كه با آزر داشت، از روى رحمت و لطف و به سبب حقّى كه آزر به گردنش داشت، گفت: براى تو استغفار خواهم كرد. قرآن به مسلمانان مى‌گويد: شما اگر با كافرى مواجه شديد، چنان كه ابراهيم با آذر مواجه شد، حتّى وعده استغفار هم به او ندهيد. بگوييد دشمنى ما با شما تا ابد ادامه خواهد يافت و هرگز براى شما استغفار نخواهيم كرد. اين تعليم قرآن است. به تعليم تأسّى كنيد. حقيقتى را كه اسلام از ما مى‌خواهد، در اين نوع مسائل حياتى و سرنوشت ساز است.

4. ايمان به قدرت و يارى الاهى

بايد به پيامبر(صلى الله عليه وآله) تأسّى كنيم كه در برابر احزاب ايستادگى كرد و خم به ابرو نياورد؛ چنان كه مؤمنان به او تأسّى كردند:فَمِنْهُمْ مَنْ قَضى نَحْبَهُ وَ مِنْهُمْ مَنْ يَنْتَظِرُ؛^[3] و از ايشان، بعضى به شهادت رسيدند و بعضى هم در انتظار شهادتند.