وَ إِذا رَأَيْتَ الَّذِينَ يَخُوضُونَ فِي آياتِنا فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ حتّى يَخُوضُوا فِي حَدِيث غَيْرِهِ وَ امّا يُنْسِيَنَّكَ الشَّيْطانُ فَلا تَقْعُدْ بَعْدَ الذِّكْرى مَعَ الْقَوْمِ الظّالِمِينَ.^[1]

هرگاه گروهى را ديدى كه با طعن و خرده گيرى در آيات ما گفتوگو مى‌كنند، از ايشان دورى گزين تا در سخن ديگرى وارد شوند و اگر شيطان از يادت بُرد، پس از يادآورى هرگز با چنين گروه ستمكارى منشين!

چنان چه ديديد به امور مقدّس و ارزش‌هاى دينى توهين مى‌كنند، برخيزيد و از آن مجلس كناره گيرى كنيد. اگر به ياوه سُرايى‌هاى شبهه افكنان گوش فرا داديد يا به صحنه‌هاى فسادانگيز چشم دوختيد، در اين صورت، شما هم مثل ايشانيد: إِنَّكُمْ إِذاً مِثْلُهُمْ^[2] و آن گاه به طور ناخواسته در دنيا در گناهشان و در عقبا در عقابشان شريك خواهيد شد: إِنَّ اللّهَ جامِعُ الْمُنافِقِينَ وَ الْكافِرِينَ فِي جَهَنَّمَ جَمِيعاً؛[3] خداوند همه منافقان و كافران را در دوزخ جمع مى‌كند.

آنان به تمام ارزش‌ها و بينش‌هاى اصيل اسلامى كافرند. شما كه با ايشان هم مجلس، و در برابر ايشان سراپا گوش و چشم مى‌شويد، ايمان قلبى خود را از دست مى‌دهيد. شبهه‌ها و صحنه‌هاى گناه آلود، ايمان را از قلوبتان مى‌ربايد و شما را فقط به ظواهر ديندارى چون شركت در مساجد، نمازهاى جماعت، عزادارى‌ها و... دلخوش مى‌كند؛ تا جايى كه در دل‌هايتان ديگر ايمانى باقى نخواهد ماند و فقط در ظاهر، اسلام را اظهار مى‌كنيد.

شياطين اِنسى، جوان‌هاى پاك ما را با اين سفارش مى‌فريبند كه شما همه حرف‌ها را بشنويد؛ و آن گاه هركدام را كه پسنديديد، برگزينيد؛ غافل از اين كه فقط كسانى مجازند همه قول‌ها را بشنوند كه تحت عنايت و هدايت الاهى، توانايى تشخيص بهترين سخن و پيروى از آن را داشته باشند:

الَّذِينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ أُولئِكَ الَّذِينَ هَداهُمُ اللّهُ وَ أُولئِكَ هُمْ أُولُوا