الْأَلْبابِ؛[1] كسانى كه سخنان را مىشنوند و از نيكوترين آنها پيروى مىكنند. آنان كسانى هستند كه خدا هدايتشان كرده است و آنها خردمندانند.
پس وظيفه آنان كه قدرت علمى لازم را براى تشخيص حق از باطل ندارند چيست؟! وظيفه ايشان دورى كردن از مجالس شبهه انگيز و صحنههاى فسادانگيز است:
وَ أَعْرِضْ عَنِ الْجاهِلِينَ؛[2]و از جاهلان روى بگردان. فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ وَ عِظْهُمْ وَ قُلْ لَهُمْ فِي أَنْفُسِهِمْ قَوْلاً بَلِيغاً؛[3]از آنان روى بگردان و آنها را اندرز ده و با بيانى رسا نتايج اعمالشان را به آنها گوشزد كن.
سرانجامِ گوش سپردن به شبهههاى فسادانگيز و چشم دوختن به صحنههاى هوس انگيز، همنشينى با كافران در آتش قهر الاهى است.
آرى، همه ما بايد در برابر هجوم شبهههاى شيطانى و رواج روزافزون فساد و فحشا در جامعه، براى خود و نسل آينده مان احساس خطر كنيم و نگران باشيم.
وظيفه ما در آخرالزّمان
گفته اند: ديندارى در آخرالزّمان خيلى مشكل است و احتمال دارد انسان در اين دورانِ پرفتنه، صبح مؤمن و شب كافر باشد: يُصبِحُ الرَّجُلُ مُؤمِناً وَ يُمسِي كَافِراً.[4] اين مطلب، به اين حقيقت ناظر است كه مردم آخرالزّمان در برابرِ اندك فتنه و شبههاى، ايمانشان را از دست مىدهند و اين هشدارى براى ما است كه دين و ايمانمان را سرسرى نگيريم و اجازه ندهيم تا به اندك بهانهاى ايمانمان را بگيرند. نبايد آن قدر سست باشيم كه ارزشهاى دينى ما را به نام احياى آثار باستانى يا چهارشنبه سورى پايمال كنند؛ بلكه بايد با تحصيل تقوا و تهذيب نفس، در راه حفظ ارزشهاى اسلامى و پاسدارى از اهدافِ امام زمانمان ارواحنا فداه صبر و استقامت داشته باشيم و لحظه به لحظه خود را براى ظهور