نيست کسي صادقانه خداوند را دوست داشته باشد، اما خواهان محبوب گشتن در نزد خداوند نباشد و در صدد جلب رضايت و خشنودي خداوند برنيايد. اکنون بايد ديد چه کارهايي و چه صفاتي باعث جلب محبت خداوند مي‌شود.

نشانه‌هاي محبوب خداوند

در قرآن و روايات ملاک‌ها و نشانه‌هاي فراواني براي جلب محبت الاهي ذکر شده، که از آن جمله به سه ويژگي که در قرآن برانگيزاننده محبت الاهي معرفي شده اشاره مي‌کنيم:

1. توبه؛ خداوند مي‌فرمايد: إِنَّ اللّهَ يُحِبُّ التَّوّابِينَ؛[1] «خدا توبه‌کاران را دوست دارد».

«توابين» صيغه مبالغه و دلالت بر فراواني و پافشاري بر توبه دارد و کاربرد آن در آيه شريفه بيانگر آن است که خداوند کساني را که پيوسته توبه مي‌کنند و هرگاه لغزشي از آنها سرزد فوراً از کرده خود پشيمان مي‌گردد و در صدد جبران گناه خود برمي‌آيند، دوست مي‌دارد. هرکسي در عمر خود ممکن است تجربه توبه داشته باشد و پس از گناه، از رفتار زشت خود پشيمان گشته و توبه کرده باشد. اما برخي پس از آنکه چند بار دچار غفلت مي‌گردند و فريب شيطان را مي‌خورند، ممکن است با اين تصور که توبه از گناه از آنان ساخته نيست و نمي‌توانند بر توبه از گناه باقي بمانند (که اين خود دام شيطان است) از توبه کردن منصرف گردند. اما خداوند کساني را دوست دارد که زياد توبه مي‌کنند و وقتي بر اثر غفلت و فريب شيطان دچار لغزش مي‌شوند، توبه مي‌کنند و تکرار لغزش‌ها و توبه شکستن‌ها آنان را از توبه کردن منصرف نمي‌سازد. اتفاقاً اصرار و پافشاري بر توبه باعث مي‌گردد که قبح گناه از چشم انسان نيفتد و انسان کاملاً از عاقبت و فرجام کارهاي زشت غافل نگردد و پس از لغزش و گناه که به دنبال غفلت موقتي رخ مي‌دهد، به سرزنش نفس خود پردازد و از آنچه انجام داده پشيمان و