كه امير مؤمنان(عليه السلام) در اين خطبه‌ و ديگر خطبه‌ها براي منافقان و انسان‌هاي پليد برشمرده‌اند، مربوط به منافقان عصر آن حضرت بدانند و بر اين باور باشند كه در زمانة ما مصداقي براي آن ويژگي‌ها وجود ندارد و اساساً آموزه‌هاي قرآن و نهج البلاغه تاريخي و ناظر به گذشته است و امروزه تنها فصاحت و بلاغت و شاهكارهاي ادبي نهج البلاغه براي ما قابل استفاده است. اما ما معتقديم قرآن و نهج البلاغه جاودانه‌اند و پيام‌ها، دستورات و آموزه‌هاي آنها زنده و پوياست و مؤمنان صادق و مسلمانان راستين بايد آنها را در زندگي خود به كار گيرند و افكار، رفتار و گفتار خود را بر اساس آنها سامان دهند.

نبايد از نظر دور داشت كه زمينة روحي و رواني تفسير به رأي اين‌گونه فراهم مي‌شود كه انسان از يك سوي به جهت ضعف روحية بندگي نمي‌تواند از هوس‌ها و خواسته‌هاي نفساني خود بگذرد، و از سوي ديگر، شيطان از اين فرصت استفاده مي‌كند و با القائات خويش مي‌کوشد تا ذهن و فكر چنين انساني را در برداشت نادرست از قرآن جهت دهد و او را گمراه سازد. به‌ويژه اگر شخص موقعيت اجتماعي يا فرهنگي‌اي داشته باشد، شيطان براي منحرف كردن او بيشتر طمع خواهد کرد؛ زيرا مي‌داند كه با منحرف شدن او گروه پرشمارتري گمراه مي‌گردند.

نكوهش تفسير به رأي

كساني از هدايت قرآن بهره‌مند مي‌شوند كه بدان باور و ايمان داشته باشند و خود را پيرو آن بدانند. اما كساني كه با سوابق ذهني و پيش‌داوري درصدد برمي‌آيند كه براي خواسته‌ها و هواهاي نفساني خود توجيه ديني و قرآني فراهم آورند و به رأي خويش كلام خدا را تفسير و توجيه كنند، به خدا ايمان ندارند. در اين مقام به چند روايت در اين زمينه اشاره مي‌كنيم: