كار او دشمنى علنى با خدا است. از اين رو مسلمان اگر ديد معصيتى در حال انجام است، حق ندارد چشمانش را ببندد و بى‌تفاوت بماند، بلكه بايد حساسيت نشان دهد و براى تغيير آن وضع اقدام كند.

دين خواستار آن است كه افراد احساس مسؤوليت داشته باشند و در مقابل انجام گناه آرام و بى‌تفاوت ننشينند. اين روحى است كه اسلام مى‌خواهد در پيكر تمامى جامعه دميده شود. از نظر دين، هر فرد علاوه بر انجام تكاليف شرعى خود بايد نسبت به رعايت احكام الهى از جانب ديگر افراد جامعه نيز حساسيت و تعصب داشته باشد. حدود و احكام الهى «حُرُمات‌الله»اند[1] و حرمت و احترام آنها بايد از جانب همگان پاس داشته شود و در اين زمينه تفاوتى بين خود و ديگران نيست. همان‌گونه كه هركس خودش نبايد حريم احكام الهى را بشكند، بايد از اين‌كه ديگران نيز اين حرمت را رعايت نكنند ناراحت و نگران شود و آنان را از اين كار منع كند و بازدارد. اگر چنين نباشد، اين همان كسى است كه پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) در وصف او فرمود: الْمُؤْمِنُ الضَّعِيفُ الَّذِي لاَ دِينَ لَه. مؤمن بايد احساس تعهد و مسؤوليت داشته باشد و نبايد و نمى‌تواند در مقابل شكسته شدن «حرمات الله» آرام بنشيند و برايش تفاوتى نكند كه تكاليف خداوند انجام بگيرد يا نگيرد. اصولا يكى از اهدافى كه انبيا به دنبال آن بوده‌اند و براى تحقق آن بسيار زحمت كشيده‌اند و تلاش كرده‌اند همين بوده كه اين روح حساسيت و احساس تعهد و مسؤوليت را در مؤمنان و متدينان ايجاد كنند.