توجه به چگونگى امر به معروف و نهى از منكر

يكى از مشكلاتى كه در بسيارى از دستورات و احكام شرعى اعم از فردى و اجتماعى وجود دارد سوء برداشت‌ها و تفسيرهاى نادرستى است كه در مورد آنها صورت مى‌گيرد. منشأ و علت اين تفسيرهاى نابه‌جا نيز عوامل مختلفى مى‌تواند باشد؛ عواملى از قبيل جهل، هواهاى نفسانى، عادات و رسوم و فرهنگ حاكم بر جامعه، ترس از ضررهاى احتمالى و يا اميد و طمع رسيدن به منافع مادى و دنيايى. از آن‌جا كه انسان‌ها معصوم نيستند، همان‌گونه كه ممكن است در مقام عمل گاهى با تكاليف الهى مخالفت نمايند و واجبى را ترك كنند يا حرامى را مرتكب شوند، در مقام تفسير و توجيه احكام نيز اين ابتلائات وجود دارد و افراط و تفريط‌هايى صورت مى‌گيرد و در اين‌جا نيز كسانى به علل و عوامل مختلف، تكاليف و احكام الهى را به غلط و به دلخواه خود تفسير مى‌كنند. يكى از اين عوامل جهل و ناآگاهى است. از همين رو در بحث امر به معروف و نهى از منكر اشاره شده كه كسانى كه مى‌خواهند امر به معروف و نهى از منكر كنند، بايد احكام و تكاليف شرعى و الهى را به درستى بشناسند تا احياناً نقض غرض نشود و كسانى به انگيزه انجام تكليف، امر به منكر و نهى از معروف نكنند. براى آن‌كه مسأله واضح‌تر شود مناسب است نمونه‌اى از اين موارد را كه من خود شاهد بوده‌ام در اين‌جا ذكر كنم.

زمانى كه من در سنين كودكى بودم به خاطر دارم كه يكى از خويشان و بستگان ما كه شخص متدين و مقدسى هم بود، به جهت همين تدين و علاقه مذهبى‌اش، به مسأله ريش‌تراشى بسيار حساس بود. از اين رو هرگاه كسى را مى‌ديد كه ريشش را تراشيده، خيلى سخت به او حمله مى‌كرد و