احكام خدا نواميس الهى‌اند. اگر كسى به ناموسش جسارتى شود آيا آرام و ساكت مى‌نشيند؟ افراد باغيرت اين‌گونه‌اند كه اگر كسى به ناموس آنها به چشم بد نگاه كند يا ناسزا بگويد و اهانت نمايد بسيار برافروخته مى‌شوند و فوراً عكس‌العمل شديد نشان مى‌دهند. حال چگونه ممكن است انسان مؤمن باشد و در مقابل چشمش حرمت احكام و نواميس الهى شكسته شود و او كاملا آرام و بى‌تفاوت بر سر جاى خود بماند و هيچ اعتراضى نكند يا حداكثر با گفتن لا‌اله‌الا‌الله و سبحان‌الله از كنار مسأله عبور كند؟!

مسأله ساكت و بى‌تفاوت ماندن در مقابل گناه امرى ساده و كم‌اهميت نيست. همان‌گونه كه اشاره شد، اگر درست تحليل كنيم، سكوت در مقابل گناه و شكسته شدن حرمت الهى در واقع به معناى رضايت به انجام آن گناه و دشمنى با خداى متعال است. امام صادق(عليه السلام) در اين باره مى‌فرمايد:

إِذَا رَأَى الْمُنْكَرَ وَلَمْ يُنْكِرْهُ وَهُوَ يَقْوَى عَلَيْهِ فَقَدْ أَحَبَّ أَنْ يُعْصَى اللهُ وَمَنْ أَحَبَّ أَنْ يُعْصَى اللهُ فَقَدْ بَارَزَ اللهَ بِالْعَدَاوَةِ؛[1] اگر [مسلمانى] منكرى را ببيند و آن را رد نكند در حالى كه بر اين كار قدرت دارد، همانا دوست داشته كه معصيت خدا انجام گيرد، و كسى كه دوست بدارد معصيت خدا انجام شود، محققاً به دشمنى با خدا برخاسته است.

كسى كه راضى باشد به حدود الهى تجاوز شود و احكام خداوند كه نواميس الهى‌اند مورد تعرض قرار گيرد، آيا اين كار او معنايى جز دشمنى آشكار با خدا دارد؟

پس كسى كه با وجود فراهم بودن شرايط، نهى از منكر نمى‌كند اين