ممكن است همسايه‌اى خويشاوند هم باشد، ممكن است همسايه‌اى غير خويشاوند اما مؤمن و مسلمان باشد، و ممكن است همسايه‌اى كافر باشد. همسايه حتى اگر كافر باشد بى‌حق نيست و تفاوتش با همسايگان ديگر فقط در اين است كه آنها علاوه بر همسايگى حقوق ديگرى (نظير خويشاوندى يا اخوّت ايمانى) نيز دارند اما همسايه كافر فقط حق همسايگى دارد.

اميرالمؤمنين(عليه السلام) در اين وصيت مى‌فرمايد، همسايه و رعايت حقوق او از وصاياى پيامبر شما است و آن حضرت آن‌قدر در مورد همسايه به ما سفارش كرد كه گمان كرديم مى‌خواهد او را وارث قرار دهد و در ارث با زن و فرزندانمان شريك گرداند.

در روايات اسلامى آثار و بركات مختلفى براى رعايت حق همسايگى و «حُسْن الجوار» ذكر شده است. از جمله اين آثار مى‌توان به طولانى شدن عمر، زياد شدن مال و روزى و آباد شدن خانه‌ها اشاره كرد. در اين‌جا برخى از اين روايات را مرور مى‌كنيم:

امام باقر(عليه السلام): صِلَةُ الاَْرْحامِ وَحُسْنُ الْجَوارِ زِيادَةٌ فِي الاَْمْوال؛[1]ارتباط با خويشان و خوش‌همسايگى موجب فزونى ثروت است.

امام صادق(عليه السلام): صِلَةُ الرَّحِمِ وَحُسْنُ الْجَوارِ يُعَمِّرانِ الدِّيارَ وَيَزيدانِ فِي الاَْعْمارِ؛[2] ارتباط با خويشان و خوش‌همسايگى، خانه ها را آباد و عمرها را زياد مى كند.