احسان به همسايه

فراز بعدى اين وصيت شريف درباره همسايگان است. اميرالمؤمنين(عليه السلام) در اين باره مى‌فرمايد:

وَاللهَ اللهَ فِي جِيرَانِكُمْ فَإِنَّهُمْ وَصِيَّةُ نَبِيِّكُم(صلى الله عليه وآله) مَا زَالَ يُوصِينَا بِهِمْ حَتَّى ظَنَنَّا أَنَّهُ سَيُوَرِّثُهُم؛ خدا را، خدا را در مورد همسايگانتان در نظر داشته باشيد! همانا همسايگان سفارش پيامبر شما هستند. پيامبر(صلى الله عليه وآله) پيوسته ما را نسبت به آنان سفارش مى‌كرد تا آن‌جا كه گمان برديم به زودى آنها را وارثِ [اموال و دارايى‌هامان] قرار خواهد داد.

در اسلام نسبت به همسايه بسيار تأكيد و سفارش شده است؛ از جمله در يكى از آيات قرآن كريم كه در آن از احسان نسبت به پدر و مادر و هم‌چنين ايتام صحبت به ميان آمده، درباره احسان به همسايه نيز سفارش شده است:

وَاعْبُدُوا اللهَ وَلا تُشْرِكُوا بِهِ شَيْئاً وَبِالْوالِدَيْنِ إِحْساناً وَبِذِي الْقُرْبى وَالْيَتامى وَالْمَساكِينِ وَالْجارِ ذِي الْقُرْبى وَالْجارِ الْجُنُب؛[1] و خدا را بپرستيد، و چيزى را با او شريك مگردانيد، و به پدر و مادر احسان كنيد، و درباره خويشاوندان و يتيمان و مستمندان و همسايه نزديك (خويشاوندان)و همسايه دور (از غير خويشاوندان) نيكى كنيد.

البته همان‌طور كه در آيه هم اشاره شده، همسايه‌ها يكسان نيستند؛