مراتب بهشتيان، نور عظمت الهي بر اولياي خدا تجلي مي‌كند و آنان با همه وجود بي توجه به نعمات بهشتي غرق توجه به خدا مي‌شوند و حتي از شدت جذبه الهي مدهوش مي‌گردند.

نقش اطاعت از خدا در بهره‌مند شدن از محبت و توجه به معبود

بر اساس آموزه‌هاي ديني، پيروي از دستورات خداوند و تلاش براي جلب رضايت او در زندگي و صرف عمر در بندگي خداوند، سبب بهره‌مند شدن از عنايات، توفيقات و توجهات خاص خداوند مي‌شود و از اين گذر، چنان توجه انسان به خداوند جلب مي‌‌گردد و عشق و محبت به او بر دلش پرتو مي‌افكند كه به چيزي جز رضايت معبود نمي‌انديشد و از هر كاري كه او را از توجه به معبود باز دارد گريزان مي‌شود. حتي او در نتيجه بندگي خدا و توجه به معبود به مرتبه و مقامي مي‌رسد كه پيوسته خداوند به نجواي با او مي‌پردازد. در حديث معراج خداوند درباره بهره‌مندي دوستانش از فيض حضور و نجواي خود مي‌فرمايد:‌

«فَأُنَاجِيِه فيِ ظُلَمِ اللَّيْلِ وَنُورِ النَّهارِ حَتَّي يَنْقَطِعَ حَدِيثَهُ مَعَ الْمَخْلُوقِينَ وَمجَالِسَتَهُ مَعَهُم؛[1] در تاريكي شب و روشني روز با او مناجات مي‌كنم تا از سخن گفتن با مردم پرهيز كند و از همنشيني با آنان گريزان گردد».

كسي كه در مسير بندگي خدا حركت كرد و رضايت خدا را بر خواست نفس و هوس‌هاي خويش مقدم داشت، محبوب خداوند