همين ارزش مطلق توجيه مى‌گردد، از جانب اين افراد انكار يا تحريف مى‌شود. از جمله چيزهايى كه تحت تأثير همين عامل (غفلت از ارزش نام برده) مورد تشكيك قرار گرفته، مسأله جهاد ابتدايى است و كسانى جهاد مشروع اسلام را در دفاع و قصاص منحصر دانسته و جهاد ابتدايى را انكار كرده اند. اينان تلاش دارند كه همه آيات جهاد را بر جهاد دفاعى يا جنگ قصاصى تطبيق نمايند و نيز همه جنگ‌هاى زمان پيامبر اسلام(صلى الله عليه وآله) را از نوع جنگ دفاعى معرفى مى‌كنند.

اين همه، معلول آن است كه اين افراد خواسته اند احكام و مقررات اسلامى را، حتى الامكان، با ارزش‌هاى حاكم بر فرهنگ غرب هم سان و هماهنگ سازند، و هر حكمى را كه نتوانسته اند با فرهنگ غرب هماهنگ كنند مورد انكار و ترديد قرار داده اند.

اما همان گونه كه اشاره كرديم، واقعيت اين است كه مشروع بودن جهاد ابتدايى از ضروريات فقه ـ اعم از فقه شيعيان و اهل سنت ـ است. ترديد در اين كه آيا در قرآن كريم آيه اى دال بر جواز يا وجوب جهاد ابتدايى وجود دارد يا نه؛ يا ترديد در اين كه در زمان حيات رسول اكرم(صلى الله عليه وآله) جهاد ابتدايى رخ داده است يا خير، هيچ يك به اصل مشروعيت جهاد ابتدايى كه از مسلّمات فقه است ضربه اى وارد نمى‌آورد.

حتى اگر ثابت شود كه در همه طول تاريخ اسلام، چه در عهد پيامبر گرامى(صلى الله عليه وآله) و چه پس از آن حضرت، تاكنون هيچ گاه جنگى با ويژگى‌ها و علايم جهاد ابتدايى رخ نداده است، با اين حال باز هم در جواز آن تشكيك و خللى راه نمى‌يابد. سرانجام روزى فرا خواهد رسيد كه در آن روز به فرمان ولىّ عصر عجل الله تعالى فرجه الشريف جهاد ابتدايى صورت مى‌گيرد؛ تا