تَهْدُوا مَنْ أَضَلَّ اللّهُ وَ مَنْ يُضْلِلِ اللّهُ فَلَنْ تَجِدَ لَهُ سَبِيلاً؛1 شما را چه شده است كه درباره منافقان دو دسته شده ايد؟ با اين كه خدا آن‌ها را به كيفر كارهايى كه مرتكب شده اند سرنگونشان كرده است. آيا مى‌خواهيد كسانى را كه خدا گمراه كرده است هدايت كنيد؟ در حالى كه هر كه را خدا گمراه كند هرگز تو بر هدايت او راهى نخواهى يافت.

سپس خداى متعال به مؤمنان خبر مى‌دهد كه منافقان به نفاق و كفر باطنى خود اكتفا نمى‌كنند، بلكه خوش دارند كه شما مؤمنان را نيز همانند خودشان به سوى كفر بكشانند؛ تا همه در كفر يكسان شويد. آن‌ها نه خود با دين و آيين مسلمانى موافقت دارند و نه از وفاق و اتحاد و يك دلى مسلمانان بر محور دين اسلام خشنودند؛ از اين رو تلاش مى‌كنند كه مسلمانان را هم به سوى كفر و زندقه بكشانند:

وَدُّوا لَوْ تَكْفُرُونَ كَما كَفَرُوا فَتَكُونُونَ سَواءً فَلا تَتَّخِذُوا مِنْهُمْ أَوْلِياءَ حَتّى يُهاجِرُوا فِي سَبِيلِ اللّهِ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَخُذُوهُمْ وَ اقْتُلُوهُمْ حَيْثُ وَجَدْتُمُوهُمْ وَ لا تَتَّخِذُوا مِنْهُمْ وَلِيًّا وَ لا نَصِيراً؛2 همان گونه كه خودشان كافر شده اند آرزو دارند (كه شما نيز) كافر شويد، تا با هم برابر باشيد. پس زنهار، از ميان ايشان براى خود دوستانى اختيار مكنيد تا آن كه در راه خدا هجرت كنند. پس اگر روى برتافتند، هر كجا آنان را يافتيد (به اسارت) بگيريدشان و بكشيدشان؛ و از ايشان يار و ياورى براى خود مگيريد.

منافقان با اين كه اظهار اسلام و مسلمانى مى‌كردند، همراه مؤمنان و