و باز مىدارد آسمان را از اينكه بر زمين فرود آيد؛ مگر به فرمان وى؛ كه اين آيه شايد به همان معناى حفظ نظام از بهم خوردگى باشد. امّا آيهى:
صافّات / 7: «وَحِفْظاً مِنْ كُلِّ شَيْطان مارِد».
داراى چه معنايى است؟
نخست به نظر مىآيد منظور اين باشد كه خداوند، آسمان و زمين را از اخلال شيطانها در نظمى كه دارد؛ حفظ مىفرمايد؛ بدينمعنى،«حفظ»، همان به معناى نگاهداشت از نابودى مىشود يعنى نه تنها موجودات بى شعور؛ بلكه پديدههاى شعورمند نيز نمىتوانند نظام عالم را به هم بزنند.
اين دريافت، در صورتى است كه حفظ را مفعول مطلق فعل محذوف بدانيم: «وَحَفِظْناها حِفْظا». احتمال ديگر اينست كه «حِفْظا» مفعولٌلَه باشد يعنى: «زَيَّنَّا السَّماء». در اينصورت چنين بر مىآيد كه اختران در آسمان؛ در طرد شيطانها نقش دارند امّا چه نقشى، براى ما درست قابل فهم نيست. در تأييد اين احتمال مىتوان آيات ديگرى را نيز ذكر كرد: