درباره هاروت و ماروت است كه تعليم سحر مى‌دادند. مى‌فرمايد: آنها تعليم سحر مى‌دادند ولى ساحرين با سحر خود نمى‌توانند ضرر بزنند مگر به اذن خدا.

* در مورد افعال طبيعى انسانى:

آل عمران / 145: «وَ ما كانَ لِنَفْس اَنْ تَمُوتَ اِلاّ بِاِذْنِ اللهِ...».

هيچكس نمى‌تواند بميرد مگر باذن خدا.

مرگ پديده‌اى است طبيعى كه در شرائط خاصى تحقق مى‌يابد ولى قرآن مى‌فرمايد منوط به اذن خداست.

* در مورد افعال اختيارى انسان:

يونس / 100: «وَ ما كانَ لِنَفْس اَنْ تُؤمِنَ اِلاّ بِاِذْنِ اللهِ...».

* در مورد افعال انبياء (معجزات):

رعد / 38: «وَ ما كانَ لِرَسُول اَنْ يَأتِىَ بِايَة اِلاّ بِاِذْنِ اللهِ...».

پيغمبر از پيش خود نمى‌تواند معجزه‌اى بياورد مگر خدا اذن بدهد.

البته در مورد معجزات خاص هم آيات زيادى داريم بخصوص در مورد حضرت عيسى بن مريم على نبيّنا و آله و عليه السلام كه تكيه شده است بر اينكه تمام افعالى را كه انجام مى‌دادند باذن الله بود و شايد تكيه‌ى زياد در مورد ايشان بدين خاطر است كه بعضى قائل به الوهيت ايشان بوده‌اند و مى‌گفتند اين معجزات هم دليل آن الوهيّت است، لذا قرآن بخصوص در اين مورد تعبير «بِاِذْنى» و «بِاِذْنِ اللهِ» را تكرار مى‌فرمايد.

* در مورد افعال انبياء (هدايت و ارشاد):

ابراهيم / 1: «...لِتُخْرِجَ النّاسَ مِنَ الظُّلُماتِ اِلَى النُّورِ بِاِذْنِ رَبِّهِمْ...».

ما كتاب را بر تو نازل كرديم تا مردم را از تاريكى‌ها بيرون آورى و به سوى نور رهبرى كنى باذن ربّشان.

* در مورد قيامت: 1ـ تكلّم در روز قيامت:

نبأ / 38: «...لا يَتَكَلَّمُونَ اِلاّ مَنْ اَذِنَ لَهُ الرَّحْمنُ وَ قالَ صَواباً».

* در مورد شفاعت:

بقره / 255: «...مَنْ ذَالَّذى يَشْفَعُ عِنْدَهُ اِلاّ بِاِذْنِه...».

كيست كه نزد خدا شفاعت كند بدون اذن او؟

* در مورد خلود اهل بهشت در بهشت و اهل جهنّم در جهنّم: