آيه 141 انعام (6) در شأن وى نازل شده كه همه اموالش را انفاق كرد و براى خانواده‌اش چيزى باقى نگذاشت‌ [1] و براساس رواياتى، آيه 2 حجرات (49) نيز در شأن ثابت نازل گرديده كه صداى بلندش رسول‌خدا (ص) را مى‌آزرد. [2] همچنين آيات 11 تا 13 حجرات (49) را درباره وى دانسته‌اند كه مسلمانى را با لقب زشت مسخره كرد. [3]

ثابت بن يَسار

برخى مفسّران، نزول آيه 231 بقره (2) را در شأن ثابت بن يسار انصارى دانسته‌اند [4] كه به قصد آسيب رساندن به همسرش چند بار او را طلاق داد و چون به پايان عدّه نزديك مى‌شد، به وى رجوع مى‌كرد. با نزول اين آيه افرادى چون او از اين كار منع شدند. [5]

ثروت---) مال‌

ثعلبة بن حاطب‌

ثعلبة بن حاطب بن عمرو، از انصار طايفه اوس و از بدريان بود. [6] براساس قولى، آيه 65 نساء (4) در پى ابراز ناخشنودى وى از داورى پيامبر (ص) درباره اختلاف بر سر آبيارى نخلستانش با زبير نازل شد و خداوند به مسلمانان هشدار داد كه در برابر پيامبر (ص) تسليم باشند. [7] مفسّران بسيارى نزول آيات 75 تا 78 توبه (9) را درباره ثعلبه دانسته‌اند كه به‌رغم پيمانش با خدا درباره پرداخت صدقه در صورت ثروتمند شدن، بخل ورزيد و نفاق خود را آشكار كرد. [8]

ثعلبة بن سعيه---) اسد بن عبيد

ثعلبة بن غنمه‌

ثعلبة بن غنمه (عنمه) بن عدى بن نابى، از انصار تيره بنى‌سلمه و از بدريان بود. [9] در پى پرسش وى از پيامبر (ص) درباره فايده هلال ماه كه چرا به تدريج بدر كامل مى‌شود و باز به حالت نخست باز مى‌گردد، آيه 189 بقره (2) نازل شد. [10] برخى مفسّران، نزول آيات‌

[1] مجمع‌البيان، ج 3- 4، ص 578؛ الجامع لاحكام القرآن، قرطبى، ج 7، ص 72.

[2] اسباب‌النّزول، واحدى، ص 328.

[3] اسباب‌النّزول، واحدى، ص 334- 335؛ مجمع‌البيان، ج 9- 10، ص 202.

[4] الاصابه، ج 1، ص 515.

[5] جامع‌البيان، ج 2، جزء 2، ص 653؛ كشف‌الاسرار، ج 1، ص 623؛ البحرالمحيط، ج 2، ص 488.

[6] الاستيعاب، ج 1، ص 284؛ اسدالغابه، ج 1، ص 464.

[7] الجامع لاحكام القرآن، قرطبى، ج 5، ص 172.

[8] جامع‌البيان، ج 6، جزء 10، ص 240؛ مجمع‌البيان، ج 5- 6، ص 70؛ الجامع لاحكام القرآن، قرطبى، ج 8، ص 138.

[9] السيرة النبويه، ابن‌هشام، ج 2، ص 463؛ الاصابه، ج 1، ص 201.

[10] اسباب‌النّزول، واحدى، ص 50؛ التّكميل و الاتمام، ص 59.