بيعت با محمّد (ص)

1) بيعت با پيامبر اسلام (ص)، مصداق بيعت با خداوند:

إنّ الّذين يبايعونك إنّما يبايعون اللّه يد اللّه فوق أيديهم ....

فتح (48) 10

2) موظّف بودن مؤمنان، نسبت به يادآورى بيعت‌شان با پيامبراكرم (ص):

واذكروا نعمة اللّه عليكم وميثقه الّذى واثقكم به إذ قلتم سمعنا وأطعنا .... [1]

مائده (5) 7

نيز---) بيعت رضوان، بيعت نساء

نقض بيعت با محمّد (ص)

3) برگشت ضرر و زيان نقض بيعت با پيامبر (ص)، به خود نقض‌كننده بيعت:

إنّ الّذين يبايعونك إنّما يبايعون اللّه ... فمن نّكث فإنّما ينكث على‌ نفسه ....

فتح (48) 10

وفاى به بيعت با محمّد (ص)

4) بهره‌مندى مؤمنان از پاداش بزرگ الهى، در صورت وفاى به پيمان و بيعت‌شان با پيامبراكرم (ص):

إنّ الّذين يبايعونك إنّما يبايعون اللّه يد اللّه فوق أيديهم ... ومن أوفى‌ بما عهد عليه اللّه فسيؤتيه أجرا عظيما.

فتح (48) 10

5) وفادارى در بيعت با پيامبر (ص)، مصداق وفاى عهد با خداوند:

إنّ الّذين يبايعونك إنّما يبايعون اللّه يد اللّه فوق أيديهم ... ومن أوفى‌ بما عهد عليه اللّه فسيؤتيه أجرا عظيما.

فتح (48) 10

عوامل وفاى به بيعت با محمّد (ص)

1. تقوا

6) رعايت تقواى الهى، از عوامل وفادارى به عهدها و بيعتها:

واذكروا نعمة اللّه عليكم وميثقه الّذى واثقكم به إذ قلتم سمعنا وأطعنا واتّقوا اللّه إنّ اللّه عليم بذات الصّدور.

مائده (5) 7

2. توجّه به علم خدا

7) اعتقاد و توجّه به آگاهى خداوند، نسبت به درون و نهاد انسان، از عوامل وفادارى به عهدها و بيعتها:

واذكروا نعمة اللّه عليكم وميثقه الّذى واثقكم به إذ قلتم سمعنا وأطعنا واتّقوا اللّه إنّ اللّه عليم بذات الصّدور.

مائده (5) 7

بيعت حديبيّه---) همين مدخل، بيعت رضوان‌

بيعت رضوان‌ [2]

آثار بيعت رضوان‌

1. آرامش‌

8) بيعت مؤمنان با پيامبر (ص) در حديبيّه، عامل نزول آرامش و سكينه بر آنان از جانب خداوند:

لقد رضى اللّه عن المؤمنين إذ يبايعونك تحت‌

[1] درباره «و ميثاقه الّذى واثقكم به» سخنانى مطرح شده كه عمده‌ترين آنها به بيعت مؤمنان با پيامبراكرم (ص) برمى‌گردد. (مجمع‌البيان، ج 3- 4، ص 260)

[2] مقصود از بيعت رضوان، بيعت با پيامبر (ص) در سرزمين حديبيه است كه مؤمنان، ضمن آن متعهد شدند با مشركان مكّه بجنگند و از ميدان نبرد فرار نكنند. اين بيعت پس از آن بود كه قريش، فرستاده پيامبر (ص) را حبس كرده، شايعه قتلش به آن حضرت و مؤمنان رسيده بود و از آنجا كه خداى متعال در آيه 18 سوره فتح (48) خشنودى خود را از مؤمنان، به جهت اين بيعت بيان فرمود به بيعت رضوان شهرت يافت و به سبب اينكه در حديبيه اتفاق افتاد، بيعت حديبيه هم خوانده مى‌شود. (مجمع‌البيان، ج 9- 10، ص 176- 179)