براساس رواياتى، مقصود از «عشيرتك الأقربين» در آيه 214 شعراء (26) بنى‌عبد مناف دانسته شده و پيامبر (ص) نخست، مأمور به دعوت ايشان شده است. [1] نيز در پى تفاخر آنان با بنى‌سهم، نسبت به جمعيّت طايفه خويش آيات 1- 2 تكاثر (102) نازل شد و آنان را نكوهش كرد. [2] همچنين مقصود از قريش در آيه 1 قريش (106) بنى‌عبد مناف دانسته شده است. [3]

بنى‌عمرو بن عمير

بنى‌عمرو بن عمير، پسران عمرو بن عمير (حبيب، مسعود، عبدياليل، ربيعه و كنانه) تيره‌اى از قبيله ثقيف بودند. [4] برخى مفسّران، نزول آيات 278- 279 بقره (2) را درباره آنان دانسته‌اند كه در بين آنها رباخوارى رواج داشته و خداوند آنان را از اين عمل برحذر داشت. [5] براساس روايتى از مُقاتل، آيه 22 انشقاق (84) درباره بنى‌عمرو بن عمير نازل شد كه به واسطه تكذيب آيات الهى، خداوند آنان را به عذابى دردناك وعده داد. [6]

بنى‌غطفان---) غطفان‌

بنى‌غِفار

بنى‌غِفار، تيره‌اى از قبيله كنانه و ساكن در نزديكى مدينه بودند. [7] برخى مفسّران، نزول آيه 11 احقاف (46) را درباره اسلام آوردن بنى‌غِفار به دعوت ابوذر و مورد تمسخر قرار گرفتن آنان از سوى قريش دانسته‌اند. [8] نيز آيه 99 توبه (9) درباره ايمان بنى‌غفار و برخى قبايل ديگر نازل شده است. [9] گفته شده: آيات 90 و 120 توبه (9) در نكوهش آنان نازل شده كه با بهانه‌جويى، قصد سرپيچى از شركت در جنگ تبوك را داشته‌اند. [10] همچنين آيات 101- 102 توبه (9) در مورد نفاق‌

[1] جامع‌البيان، ج 11، جزء 19، ص 844؛ الجامع لأحكام القرآن، قرطبى، ج 13، ص 96.

[2] التبيان، ج 10، ص 402؛ اسباب النزول، واحدى، ص 400.

[3] كشف‌الأسرار، ج 10، ص 625؛ تفسير مبهمات القرآن، ج 2، ص 745 و 746.

[4] المحبّر، ص 460؛ البدء و التاريخ، ج 4، ص 155.

[5] جامع‌البيان، ج 3، جزء 3، ص 147؛ مجمع‌البيان، ج 1- 2، ص 674.

[6] الجامع لأحكام القرآن، قرطبى، ج 19، ص 185.

[7] ر. ك: انساب‌الاشراف، ج 11، ص 122؛ جمهرة انساب العرب، ص 186 و 465.

[8] النكت و العيون، ماوردى، ج 5، ص 274؛ مجمع‌البيان، ج 9- 10، ص 129.

[9] كشف‌الأسرار، ج 4، ص 196.

[10] جامع‌البيان، ج 6، جزء 10، ص 267؛ الجامع لأحكام القرآن، قرطبى، ج 8، ص 143 و 184.