185) هنگامه‌هاى دشوار، عرصه پالايش روحى پيروان انبياى الهى:

وكأيّن مّن نّبىّ قتل معه ربّيّون كثير فما وهنوا لمآ أصابهم فى سبيل اللّه وما ضعفوا وما استكانوا واللّه يحبّ الصَّبرين‌* وما كان قولهم إلّاأن قالوا ربَّنا اغفر لنا ذنوبنا وإسرافنا فى أمرنا وثبّت أقدامنا وانصرنا على القوم الكفرين. [1]

آل‌عمران (3) 146 و 147

186) تزلزل پيروان انبيا به دنبال تأخير افتادن امداد الهى در ميدان جنگ:

أم حسبتم أن تدخلوا الجنّة ولمّا يأتكم مّثل الّذين خلوا من قبلكم مّسّتهم البأساء والضّرّاء وزلزلوا حتّى‌ يقول الرّسول والّذين ءامنوا معه متى‌ نصر اللّه .... [2]

بقره (2) 214

187) پيمان الهى از پيروان انبيا براى ايمان به پيامبران بعدى و يارى آنان:

وإذ أخذ اللّه ميثق النّبيّين لمآ ءاتيتكم مّن كتب وحكمة ثمّ جآءكم رسول مّصدّق لّما معكم لتؤمننّ به ولتنصرنّه .... [3]

آل‌عمران (3) 81

188) نزديك‌ترين و سزاوارترين مردم به انبيا، متعهدترين افراد به محتواى رسالت آنان:

إنّ أولى النّاس بإبرهيم للّذين اتّبعوه وهذا النّبىّ .... [4]

آل‌عمران (3) 68

189) پيكار پيروان انبيا (ربيون) در ركاب آنان و سست و ناتوان نشدن آنان در مواجهه با دشوارى‌ها:

وكأيّن مّن نّبىّ قتل معه ربّيّون كثير فما وهنوا لمآ أصابهم فى سبيل اللّه وما ضعفوا وما استكانوا ....

آل‌عمران (3) 146

190) حبيب نجّار، از پيروان انبيا و دعوت كننده قوم خود به پيروى از آنان:

وجاء من أقصا المدينة رجل يسعى‌ قال يقوم اتّبعوا المرسلين. [5]

يس (36) 20

191) بينش خدا محورى دست‌پروردگان پيامبران الهى در تحليل حوادث:

وكأيّن مّن نّبىّ قتل معه ربّيّون كثير فما وهنوا لمآ أصابهم فى سبيل اللّه وما ضعفوا وما استكانوا واللّه يحبّ الصَّبرين‌* وما كان قولهم إلّاأن قالوا ربَّنا اغفر لنا ذنوبنا وإسرافنا فى أمرنا وثبّت أقدامنا وانصرنا على القوم الكفرين. [6]

آل‌عمران (3) 146 و 147

[1] جمله «ما كان قولهم ...» مى‌فهماند كه مجاهدان راه خدا هنگام درگيرى با دشمن، فقط به ياد خدا هستند و چيز ديگرى فكر و قلب آنان را به خود مشغول نمى‌سازد و اين حالت خلوص و روح پالايش يافته آنان، نتيجه گام نهادن در عرصه‌هاى دشوار نبرد است.

[2] بنابراين‌كه «الف و لام» در «الرسول» براى استغراق باشد.

[3] «ميثاق النبيّين» مى‌تواند ميثاقى باشد كه خدا از پيامبران يا از مردم براى يارى و ايمان به پيامبران گرفته است.

[4] على (ع) آيه را عام دانسته و فرموده: «انّ أولى النّاس بالأنبيا أعملهم بما جاؤا به». (مجمع‌البيان؛ نورالثقلين، ذيل آيه)

[5] مقصود از «رجل»، حبيب نجّار است. (مجمع‌البيان، ذيل آيه)

[6] چون «ربّيّون» در عين استقامت و پايدارى، پيروزى را از جانب خدا مى‌دانند «وانصرنا على القوم الكافرين»، برداشت قابل استفاده است.