201. ابراهيم عليه السلام از مهاجران به سرزمين با بركت:

قُلْنا يا نارُ كُونِي بَرْداً وَ سَلاماً عَلى‌ إِبْراهِيمَ‌ وَ أَرادُوا بِهِ كَيْداً فَجَعَلْناهُمُ الْأَخْسَرِينَ‌ وَ نَجَّيْناهُ وَ لُوطاً إِلَى الْأَرْضِ الَّتِي بارَكْنا فِيها لِلْعالَمِينَ.

انبياء (21) 69-/ 71

2. اصحاب كهف‌

202. حركت اصحاب كهف به سوى غار، حركتى جوانمردانه و در جهت كسب ارزشها:

إِذْ أَوَى الْفِتْيَةُ إِلَى الْكَهْفِ فَقالُوا رَبَّنا ....

كهف (18) 10

203. هجرت اصحاب كهف، گريز از محيط فاسد به منظور حفظ ايمان و ارزشها، كارى جوانمردانه و مورد تمجيد خداوند متعال:

إِذْ أَوَى الْفِتْيَةُ إِلَى الْكَهْفِ فَقالُوا رَبَّنا ....

كهف (18) 10

نيز---) اصحاب كهف، هجرت اصحاب كهف.

آثار هجرت اصحاب كهف‌

1. آسايش‌

204. فراهم شدن شرايط مناسب و آسايش از سوى خداوند، پيامد هجرت اصحاب كهف براى فرار از حاكميت شرك:

وَ إِذِ اعْتَزَلْتُمُوهُمْ وَ ما يَعْبُدُونَ إِلَّا اللَّهَ فَأْوُوا إِلَى‌ الْكَهْفِ يَنْشُرْ لَكُمْ رَبُّكُمْ مِنْ رَحْمَتِهِ وَ يُهَيِّئْ لَكُمْ مِنْ أَمْرِكُمْ مِرفَقاً.

كهف (18) 16

2. رحمت‌

205. اطمينان اصحاب كهف به برخوردارى از رحمت الهى، در صورت هجرت كردن از حاكميت شرك:

وَ إِذِ اعْتَزَلْتُمُوهُمْ وَ ما يَعْبُدُونَ إِلَّا اللَّهَ فَأْوُوا إِلَى الْكَهْفِ يَنْشُرْ لَكُمْ رَبُّكُمْ مِنْ رَحْمَتِهِ‌ ....

كهف (18) 16

3. بلال حبشى‌

206. هجرت بلال حبشى، به علت حفظ دين و پيروى از پيامبر صلى الله عليه و آله به جهت رهايى از ستم مشركان مكه:

وَ الَّذِينَ هاجَرُوا فِي اللَّهِ مِنْ بَعْدِ ما ظُلِمُوا [1] ...

نحل (16) 41

4. خبّاب‌

207. هجرت خبّاب، براى حفظ دين و پيروى از پيامبر صلى الله عليه و آله و به جهت رهايى از ستم مشركان در مكه:

وَ الَّذِينَ هاجَرُوا فِي اللَّهِ مِنْ بَعْدِ ما ظُلِمُوا [2] ...

نحل (16) 41

5. صهيب رومى‌

208. هجرت صهيب رومى، به جهت حفظ دين و پيروى از پيامبر صلى الله عليه و آله و به جهت رهايى از ستم مشركان مكّه:

وَ الَّذِينَ هاجَرُوا فِي اللَّهِ مِنْ بَعْدِ ما ظُلِمُوا [3] ...

نحل (16) 41

نيز---) صحابه‌

[1] . مطابق شأن نزول، اين آيه در مورد بلال و عده‌اى ازمؤمنان نازل شده است كه براى حفظ دين و پيروى از پيامبر صلى الله عليه و آله از شهر مكه رفتند تا از ستم مشركان نجات يابند. (مجمع البيان، ج 5-/ 6، ص 556؛ معالم التنزيل، بغوى، ج 3، ص 79)

[2] . مطابق شأن نزول، اين آيه در مورد افرادى چون خبّاب‌نازل شده است. (مجمع البيان، ج 5-/ 6، ص 556؛ معالم التنزيل، بغوى، ج 3، ص 79)

[3] . مطابق شأن نزول، اين آيه در مورد افرادى چون صهيب‌رومى نازل شده است. صهيب به سردمداران مكه گفت: چه در مكه بمانم يا هجرت كنم براى شما ضررى ندارم. بياييد اموال مرا بگيريد و بگذاريد هجرت كنم. آنها پذيرفتند. اموالش را داد و به مدينه هجرت كرد ابوبكر به صهيب گفت: معامله پر سودى كردى، اى صهيب. (مجمع البيان، ج 5-/ 6، ص 556؛ معالم التنزيل، بغوى، ج 3، ص 79)