6. هبه به پيامبر صلى الله عليه و آله---) همين مدخل، ازدواج هبه‌اى‌

7. هبه به شوهر---) همين مدخل، هبه مهريّه‌

8. يتيمان‌

21. استحباب بخشش مال، به يتيمان:

لَيْسَ الْبِرَّ ... وَ لكِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ‌ ... وَ آتَى الْمالَ عَلى‌ حُبِّهِ‌ ... وَ الْيَتامى‌ ....

بقره (2) 177

هبه ابرار

22. هبه مال به خويشاوندان، يتيمان، بينوايان، درراه‌ماندگان، گدايان و در راه آزاد كردن بردگان، از اوصاف ابرار:

... وَ لكِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ‌ ... وَ آتَى الْمالَ عَلى‌ حُبِّهِ ذَوِي الْقُرْبى‌ وَ الْيَتامى‌ وَ الْمَساكِينَ وَ ابْنَ السَّبِيلِ وَ السَّائِلِينَ وَ فِي الرِّقابِ‌ [1] ...

بقره (2) 177

هبه سليمان عليه السلام‌

23. مختار بودن سليمان عليه السلام در هبه نمودن از عطاياى خدا و خوددارى از آن:

وَ لَقَدْ فَتَنَّا سُلَيْمانَ‌ ... هذا عَطاؤُنا فَامْنُنْ أَوْ أَمْسِكْ بِغَيْرِ حِسابٍ.

ص (38) 38 و 39

24. بازخواست نشدن سليمان عليه السلام به علّت هبه نمودن و يا امساك از آن در قيامت:

وَ لَقَدْ فَتَنَّا سُلَيْمانَ‌ ... هذا عَطاؤُنا فَامْنُنْ أَوْ أَمْسِكْ بِغَيْرِ حِسابٍ‌ [2].

ص (38) 38 و 39

هبه محمّد صلى الله عليه و آله‌

25. عدم جواز بخشش پيامبر صلى الله عليه و آله به جهت بخشش بيشتر از سوى ديگران به آن حضرت:

وَ لا تَمْنُنْ تَسْتَكْثِرُ. [3]

مدّثر (74) 6

هبه مهريّه‌

26. جواز بخشش و هبه مهريّه به شوهران، از جانب همسران آنان:

وَ آتُوا النِّساءَ صَدُقاتِهِنَّ نِحْلَةً فَإِنْ طِبْنَ لَكُمْ عَنْ شَيْ‌ءٍ مِنْهُ نَفْساً فَكُلُوهُ هَنِيئاً مَرِيئاً.

نساء (4) 4

27. حلال بودن مهريّه هبه شده، از سوى زن براى مرد:

... فَإِنْ طِبْنَ لَكُمْ عَنْ شَيْ‌ءٍ مِنْهُ نَفْساً فَكُلُوهُ هَنِيئاً مَرِيئاً.

نساء (4) 4

28. جواز تصرّف مرد (شوهر) در مال هبه‌شده از جانب زن، براى جدايى از شوهرش با طلاق خلع:

... فَإِنْ خِفْتُمْ أَلَّا يُقِيما حُدُودَ اللَّهِ فَلا جُناحَ عَلَيْهِما فِيمَا افْتَدَتْ بِهِ‌ ... وَ إِنْ طَلَّقْتُمُوهُنَّ مِنْ قَبْلِ أَنْ تَمَسُّوهُنَّ وَ قَدْ فَرَضْتُمْ لَهُنَّ فَرِيضَةً فَنِصْفُ ما فَرَضْتُمْ إِلَّا أَنْ يَعْفُونَ أَوْ يَعْفُوَا الَّذِي بِيَدِهِ عُقْدَةُ النِّكاحِ وَ أَنْ تَعْفُوا أَقْرَبُ لِلتَّقْوى‌ وَ لا تَنْسَوُا الْفَضْلَ بَيْنَكُمْ إِنَّ اللَّهَ بِما تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ [4].

بقره (2) 229 و 237

[1] . از آيه مزبور شيخ طوسى رحمه الله براى جواز هبه استدلال كرده و هبه و صدقه و هديه به يك معنا است. (المبسوط، كتاب الهيّات، ج 3، ص 307)

[2] . «بغير حساب» يعنى در روز قيامت در برابر آنچه مى‌بخشى و يا از آن خوددارى مى‌كنى محاسبه و بازخواست نمى‌شوى. (مجمع‌البيان، ج 7-/ 8، ص 744)

[3] . در تفسير آيه آمده است: چيزى را بخشش نكن كه هدفت بخشش به تو به بيش از آن از سوى ديگران باشد، و اين حكم از اختصاصات پيامبر صلى الله عليه و آله است. (مجمع‌البيان، ج 9-/ 10، ص 581)

[4] . مقصود از «ما افتدت به» طلاق خلع با فديه از جانب زن است. (مجمع‌البيان، ج 1-/ 2، ص 579)