إِنَّمَا الصَّدَقاتُ‌ ... وَ الْعامِلِينَ عَلَيْها [1] ...

توبه (9) 60

... قالَ أَنَا يُوسُفُ‌ ... اذْهَبُوا بِقَمِيصِي هذا فَأَلْقُوهُ عَلى‌ وَجْهِ أَبِي‌ [2] ...

يوسف (12) 90 و 93

... فَابْعَثُوا أَحَدَكُمْ بِوَرِقِكُمْ هذِهِ إِلَى الْمَدِينَةِ [3] ...

كهف (18) 19

فَلَمَّا جاوَزا قالَ لِفَتاهُ آتِنا غَداءَنا لَقَدْ لَقِينا مِنْ سَفَرِنا هذا نَصَباً [4].

كهف (18) 62

لَيْسَ عَلَى الْأَعْمى‌ حَرَجٌ‌ ... أَنْ تَأْكُلُوا مِنْ بُيُوتِكُمْ‌ ... أَوْ ما مَلَكْتُمْ مَفاتِحَهُ‌ [5] ...

نور (24) 61

6. جواز وكالت، در امور خدماتى و تهيّه غذا:

... فَابْعَثُوا أَحَدَكُمْ بِوَرِقِكُمْ هذِهِ إِلَى الْمَدِينَةِ فَلْيَنْظُرْ أَيُّها أَزْكى‌ طَعاماً فَلْيَأْتِكُمْ بِرِزْقٍ مِنْهُ‌ ....

كهف (18) 19

فَلَمَّا جاوَزا قالَ لِفَتاهُ آتِنا غَداءَنا لَقَدْ لَقِينا مِنْ سَفَرِنا هذا نَصَباً.

كهف (18) 62

7. صحّت وكالت براى خريد طعام، با وضعيّت نامشخص بودن مقدار و جزئيّات نوع آن:

... فَابْعَثُوا أَحَدَكُمْ بِوَرِقِكُمْ هذِهِ إِلَى الْمَدِينَةِ فَلْيَنْظُرْ أَيُّها أَزْكى‌ طَعاماً فَلْيَأْتِكُمْ بِرِزْقٍ مِنْهُ‌ [6] ...

كهف (18) 19

8. جواز وكالت، از جانب خريدار:

... فَابْعَثُوا أَحَدَكُمْ بِوَرِقِكُمْ هذِهِ إِلَى الْمَدِينَةِ فَلْيَنْظُرْ أَيُّها أَزْكى‌ طَعاماً ....

كهف (18) 19

ضمان در وكالت‌

9. عدم ضمان وكيل، در صورت امانتدارى و كوتاهى نكردن در انجام وظيفه خويش:

... ما عَلَى الْمُحْسِنِينَ مِنْ سَبِيلٍ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ.

توبه (9) 91

10. ضمانت وكيل، در صورت كوتاهى نمودن در انجام دادن وكالت خويش:

... ما عَلَى الْمُحْسِنِينَ مِنْ سَبِيلٍ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ‌ [7].

توبه (9) 91

[1] . نقل شده: «والعاملين عليها» از باب وكالت است. (الحدائق الناضره، ج 22، ص 3)

[2] . به آيه مزبور بر مشروعيّت وكالت استدلال شده است. (الحدائق الناضره، ج 22، ص 3؛ جواهرالكلام، ج 27، ص 347)

[3] . از جمله «فابعثوا احدكم» به مشروعيّت وكالت استدلال شده است. (كنزالعرفان، ج 2، ص 69) در واقع اصحاب كهف، فردى را جانشين خود، در خريد قرار داده‌اند. (المهذّب البارع، ج 3، ص 29)

[4] . از آيه مزبور به مشروعيّت وكالت استدلال شده است. (زبدةالبيان، ص 583؛ فقه‌القرآن، راوندى، ج 1، ص 388-/ 389) با اين بيان كه «فتى‌» به معناى خادم و يا وكيل است و چون يوشع بن نون كه همراه موسى عليه السلام بوده است خادم نبوده است معلوم مى‌شود مقصود از آن وكيل است. (كنزالعرفان، ج 2، ص 69) البته خود از اين استدلال پاسخ مى‌دهد.

[5] . برخى مفسّران بر آنند كه مقصود از «ما ملكتم مفاتحه» كسانى‌اند كه وكيل و قيّم ديگران در امر آب، ملك و خانه باشند. اين افراد مى‌توانند بدون اذن خواستن، از خوراكيهاى موجود به مقدار مصرف شخصى استفاده كنند. (التبيان، ج 7، ص 463؛ مجمع‌البيان، ج 7-/ 8، ص 246؛ الكشاف، ج 3، ص 257)

[6] . علّامه حلّى در «تذكره» به اين آيه استدلال كرده است. (مسالك‌الافهام، كاظمينى، ج 3، ص 86)

[7] . گفته شده: آيه ياد شده شامل وكالت و ... است (الحدائق‌الناضره، ج 22، ص 107) و مفهوم آن مى‌رساند وكيل در صورت كوتاهى در انجام مورد وكالت، ضامن است.