وكالت در بخشش‌

11. اختيار داشتن وكيل زن، در بخشش (بذل) مهريّه او به شوهرش، در صورت آميزش نداشتن شوهر با وى:

وَ إِنْ طَلَّقْتُمُوهُنَّ مِنْ قَبْلِ أَنْ تَمَسُّوهُنَّ وَ قَدْ فَرَضْتُمْ لَهُنَّ فَرِيضَةً فَنِصْفُ ما فَرَضْتُمْ إِلَّا أَنْ يَعْفُونَ أَوْ يَعْفُوَا الَّذِي بِيَدِهِ عُقْدَةُ النِّكاحِ‌ [1] ...

بقره (2) 237

وكالت در تهيّه غذا

12. همسفر موسى، وكيل و عهده‌دار تهيّه و تدارك غذاى سفرشان:

فَلَمَّا جاوَزا قالَ لِفَتاهُ آتِنا غَداءَنا لَقَدْ لَقِينا مِنْ سَفَرِنا هذا نَصَباً [2].

كهف (18) 62

13. وكالت فردى از اصحاب كهف از سوى ديگران، براى تهيّه غذا:

أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحابَ الْكَهْفِ‌ ...

... قالُوا ... فَابْعَثُوا أَحَدَكُمْ بِوَرِقِكُمْ هذِهِ إِلَى الْمَدِينَةِ فَلْيَنْظُرْ أَيُّها أَزْكى‌ طَعاماً فَلْيَأْتِكُمْ بِرِزْقٍ مِنْهُ‌ ....

كهف (18) 9 و 19

وكالت در داورى‌

14. مشروعيّت وكالت دادن به داوران زن و شوهر، براى حلّ اختلاف و اصلاح ميان آن دو:

وَ إِنْ خِفْتُمْ شِقاقَ بَيْنِهِما فَابْعَثُوا حَكَماً مِنْ أَهْلِهِ وَ حَكَماً مِنْ أَهْلِها إِنْ يُرِيدا إِصْلاحاً يُوَفِّقِ اللَّهُ بَيْنَهُما ....

نساء (4) 35

وكالت در دين اصحاب كهف‌

15. مشروعيّت وكالت، در دين اصحاب كهف:

أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحابَ الْكَهْفِ‌ ...

... قالُوا ... فَابْعَثُوا أَحَدَكُمْ بِوَرِقِكُمْ هذِهِ إِلَى الْمَدِينَةِ فَلْيَنْظُرْ أَيُّها أَزْكى‌ طَعاماً [3] ...

كهف (18) 9 و 19

16. وكالت يافتن يكى از اصحاب كهف از جانب بقيّه، براى خريدارى خوراك سالم و پاك از شهر:

أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحابَ الْكَهْفِ‌ ...

... قالُوا ... فَابْعَثُوا أَحَدَكُمْ بِوَرِقِكُمْ هذِهِ إِلَى الْمَدِينَةِ فَلْيَنْظُرْ أَيُّها أَزْكى‌ طَعاماً ....

كهف (18) 9 و 19

وكالت در دين موسى عليه السلام‌

17. مشروعيّت وكالت، در دين موسى عليه السلام:

فَلَمَّا جاوَزا قالَ لِفَتاهُ آتِنا غَداءَنا لَقَدْ لَقِينا مِنْ سَفَرِنا هذا نَصَباً [4].

كهف (18) 62

[1] . گفته شده: مقصود از «الّذى بيده عقدة النّكاح» مثل وكيل‌است. (زبدةالبيان، ص 583؛ كنزالعرفان، ج 2، ص 69)

[2] . كلمه «فتى‌» در اينجا بر خادم و وكيل اطلاق مى‌شود و چون همسفر موسى، يوشع‌بن‌نون بوده، متعيّن اين است كه حمل بر وكالت شود. (مسالك‌الافهام، كاظمينى، ج 3، ص 86؛ المهذّب البارع، ج 3، ص 29؛ فقه‌القرآن، راوندى، ج 1، ص 388-/ 389)

[3] . گفته شده: جمله «فابعثوا احدكم ...» بر مشروعيّت وكالت دلالت مى‌كند. (كنزالعرفان، ج 2، ص 69؛ زبدةالبيان، ص 583) در واقع، بقيّه افراد پول را داده و فردى را جانشين خود در خريد قرار داده‌اند. (المهذّب البارع، ج 3، ص 29)

[4] . برخى به آيه ياد شده بر مشروعيّت وكالت استدلال كرده‌اند. (زبدةالبيان، ص 583؛ فقه‌القرآن، راوندى، ج 1، ص 388-/ 389)