نشوز در لغت به معناى ارتفاع، بلندى و علوّ است، و نشوز زن
استعارهاى است كه به معناى سختگيرى و فشار زن بر مرد[1] و عصيان شوهر و امتناع از اطاعت او مىباشد.[2] نشوز مرد به معناى جفا كردن به زن و
زدن وى[3] و يا ترك او است.[4] و در اصطلاح فقه نشوز زن، عبارت از
نافرمانى زن نسبت به حقوق واجب شوهر است مثل عدم تمكين در مسائل زناشويى و عدم
ازاله عوامل نفرتآفرين كه منافات با تمتّع و التذاذ دارد، خارج شدن از خانه بدون
اجازه شوهر و ترك نظافت و تزيين در صورت تقاضاى زوج است و نشوز مرد نيز عدم التزام
به حقوق واجب زن از قبيل نفقه و حقّالقسم است.[5] در اين مدخل از واژه «نشوز» استفاده شده است.
نشوز زن
1. اطاعت از شوهر، پايان نشوز زن و احكام مترتّب بر آن: