نُشُوزَهُنَّ فَعِظُوهُنَّ وَ اهْجُرُوهُنَّ فِي الْمَضاجِعِ وَ اضْرِبُوهُنَّ فَإِنْ أَطَعْنَكُمْ فَلا تَبْغُوا عَلَيْهِنَّ سَبِيلًا إِنَّ اللَّهَ كانَ عَلِيًّا كَبِيراً.

نساء (4) 34

8. لزوم مراعات ترتيب در كاربرد موعظه، ترك همخوابگى، و تنبيه بدنى در مورد زنان ناشزه:

... وَ اللَّاتِي تَخافُونَ نُشُوزَهُنَّ فَعِظُوهُنَّ وَ اهْجُرُوهُنَّ فِي الْمَضاجِعِ وَ اضْرِبُوهُنَ‌ ....

نساء (4) 34

9. جواز بى‌اعتنايى و پشت كردن مرد به همسر خويش در بستر، براى جلوگيرى از ناسازگارى و نشوز وى:

... وَ اللَّاتِي تَخافُونَ نُشُوزَهُنَ‌ ... وَ اهْجُرُوهُنَّ فِي الْمَضاجِعِ‌ [1] ...

نساء (4) 34

نشوز شوهر

10. نشوز شوهر و عدم تأمين حقوق همسر، ناروا و ناپسند:

وَ إِنِ امْرَأَةٌ خافَتْ مِنْ بَعْلِها نُشُوزاً أَوْ إِعْراضاً فَلا جُناحَ عَلَيْهِما أَنْ يُصْلِحا بَيْنَهُما صُلْحاً وَ الصُّلْحُ خَيْرٌ وَ أُحْضِرَتِ الْأَنْفُسُ الشُّحَّ وَ إِنْ تُحْسِنُوا وَ تَتَّقُوا فَإِنَّ اللَّهَ كانَ بِما تَعْمَلُونَ خَبِيراً.

نساء (4) 128

11. جواز گذشت زن از برخى حقوق خويش، به انگيزه جلوگيرى از ناسازگارى و نشوز شوهر خود:

وَ إِنِ امْرَأَةٌ خافَتْ مِنْ بَعْلِها نُشُوزاً أَوْ إِعْراضاً فَلا جُناحَ عَلَيْهِما أَنْ يُصْلِحا بَيْنَهُما صُلْحاً [2] ...

نساء (4) 128

12. سفارش خداوند به شوهران درباره رعايت تقوا و احسان به همسران خويش و پرهيز از نشوز:

وَ إِنِ امْرَأَةٌ خافَتْ مِنْ بَعْلِها نُشُوزاً أَوْ إِعْراضاً فَلا جُناحَ عَلَيْهِما أَنْ يُصْلِحا بَيْنَهُما صُلْحاً وَ الصُّلْحُ خَيْرٌ وَ أُحْضِرَتِ الْأَنْفُسُ الشُّحَّ وَ إِنْ تُحْسِنُوا وَ تَتَّقُوا فَإِنَّ اللَّهَ كانَ بِما تَعْمَلُونَ خَبِيراً [3].

نساء (4) 128

13. صلح و آشتى زن و شوهر، مانع نشوز شوهر:

وَ إِنِ امْرَأَةٌ خافَتْ مِنْ بَعْلِها نُشُوزاً أَوْ إِعْراضاً فَلا جُناحَ عَلَيْهِما أَنْ يُصْلِحا بَيْنَهُما صُلْحاً وَ الصُّلْحُ خَيْرٌ ....

نساء (4) 128

14. ترك نشوز و رعايت احسان و تقوا در روابط با همسر، توصيه خداوند به مردان (شوهران):

وَ إِنِ امْرَأَةٌ خافَتْ مِنْ بَعْلِها نُشُوزاً أَوْ إِعْراضاً فَلا جُناحَ عَلَيْهِما أَنْ يُصْلِحا بَيْنَهُما صُلْحاً وَ الصُّلْحُ خَيْرٌ وَ أُحْضِرَتِ الْأَنْفُسُ الشُّحَّ وَ إِنْ تُحْسِنُوا وَ تَتَّقُوا فَإِنَّ اللَّهَ كانَ بِما تَعْمَلُونَ خَبِيراً.

نساء (4) 128

15. بخل و آزمندى، موجب نشوز و ناسازگارى متقابل شوهر و زن:

وَ إِنِ امْرَأَةٌ خافَتْ مِنْ بَعْلِها نُشُوزاً أَوْ إِعْراضاً فَلا جُناحَ عَلَيْهِما أَنْ يُصْلِحا بَيْنَهُما صُلْحاً

[1] . امام باقر عليه السلام درباره «واهجروهنّ فى المضاجع» در آيه مزبور فرمود: «يحوّل ظهره إليها» پشت به او كند. (الدرالمنثور، ج 2، ص 522)

[2] . مقصود از «ان يصلحا بينهما» اين است كه زن از بعضى‌از حقوق واجب خود گذشت كند تا شوهرش را با خود مهربان نمايد و معناى «والصّلح خير» اين است كه صلح با ترك بعضى از حقوق بهتر است. (مجمع‌البيان، ج 3-/ 4، ص 185)

[3] . برداشت بر اين جهت مبتنى است كه مخاطب در «ان تحسنوا» شوهران باشد. (الميزان، ج 5، ص 105)