9) علاقه سليمان (ع) به اسب‌هاى چابك و تيزرو:

فقال إنّى أحببت حبّ الخير عن ذكر ربّى حتّى‌ توارت بالحجاب‌* ردّوها علىّ فطفق مسحا بالسّوق والأعناق.

ص (38) 32 و 33

10) برگرداندن اسب‌هاى چابك و تيزرو براى بازديد دوباره سليمان (ع)، به فرمان وى:

إذ عرض عليه بالعشىّ الصَّفنت الجياد* فقال إنّى أحببت حبّ الخير عن ذكر ربّى حتّى‌ توارت بالحجاب‌* ردّوها علىّ فطفق مسحا بالسّوق والأعناق. [1]

ص (38) 31- 33

11) نوازش سليمان (ع) از اسب‌هاى چابك و تيزرو:

إذ عرض عليه بالعشىّ الصَّفنت الجياد* ردّوها علىّ فطفق مسحا بالسّوق والأعناق.

ص (38) 31 و 33

12) بازديد سليمان (ع) از اسبان خود، هنگام زوال خورشيد تا غروب آفتاب:

إذ عرض عليه بالعشىّ الصَّفنت الجياد* فقال إنّى أحببت حبّ الخير عن ذكر ربّى حتّى‌ توارت بالحجاب‌* ردّوها علىّ .... [2]

ص (38) 31- 33

اسب‌هاى مجاهدان‌

13) سوگند خداوند به اسبان دونده و نفس‌زنان مجاهدان:

والعديت ضبحا* فالموريت قدحا. [3]

عاديات (100) 1 و 2

14) آمادگى دفاعى مجاهدان با اسبان، سبب ترس و هراس دشمنان شناخته‌شده و ناشناخته:

وأعدّوا لهم مّا استطعتم مّن قوّة ومن رّباط الخيل ترهبون به عدوّ اللّه وعدوّكم وءاخرين من دونهم ....

انفال (8) 60

15) اسبانِ مجاهدان و مهاجم بر دشمن در صبح‌گاهان، مورد سوگند خداوند:

والعديت ضبحا* فالمغيرت صبحا.

عاديات (100) 1 و 3

16) بازديد سليمان (ع) از اسب‌هاى آماده براى جهاد:

إذ عرض عليه بالعشىّ الصَّفنت الجياد* فقال إنّى أحببت حبّ الخير عن ذكر ربّى حتّى‌ توارت بالحجاب. [4]

ص (38) 31 و 32

17) قسم خداوند به اسبانى كه با دويدن به‌سوى ميدان جهاد، گرد برمى‌انگيزند:

والعديت ضبحا* فأثرن به نقعا.

عاديات (100) 1 و 4

18) سوگند خداوند به اسبان قرار گرفته در قلب سپاه دشمن هنگام جهاد:

والعديت ضبحا* فوسطن به جمعا. [5]

عاديات (100) 1 و 5

[1] برداشت براساس اين احتمال است كه ضمير در «ردّوها» به «الصّافنات الجياد» برگردد.

[2] براى «عشىّ» معانى گوناگونى ذكر شده است: 1. مابين زوال تا غروب؛ 2. از زوال تا صبح روز بعد؛ 3. آخر روز. مطلب ياد شده براساس معناى اوّل و با توجّه به رجوع ضمير «توارت» به «شمس»، استفاد شده است.

[3] مقصود از «والعاديات» به قرينه «فالمغيرات» و «فوسطن» اسب‌هاى جنگى است. (الميزان، ذيل آيه)

[4] در روايتى از على (ع) نقل شده است: بازديد سليمان (ع) از اسبان، براى آماده‌سازى اسباب جهاد بوده است. (مجمع‌البيان؛ نورالثقلين، ذيل آيه).

[5] ضمير «به» يا به «عدو» و يا «صبح» برمى‌گردد كه در هر صورت، اسبان در جمع و وسط قرار مى‌گيرند؛ نه اين‌كه محاصره مى‌كنند.