والأنعم خلقها لكم فيها دفء ومنفع ومنها تأكلون* والخيل ... لتركبوها و زينة ....
نحل (16) 5 و 8
سوگند به اسب
20) اسبان مجاهدان يورش برنده بر دشمنان در صبحگاهان، مورد سوگند
خداوند:
والعديت ضبحا*
فالمغيرت صبحا.
عاديات (100) 1 و 3
21) سوگند خداوند به اسبان افروزنده جرقه آتش با سم خود هنگام دويدن
به ميدان جهاد:
والعديت ضبحا*
فالموريت قدحا.
عاديات (100) 1 و 2
علاقه به اسب
22) انسان، علاقهمند به اسبها در حال چريدن:
زيّن للنّاس حبّ الشّهوت من النّساء ... والخيل المسوّمة ....[1]
آلعمران (3) 14
23) علاقه انسان به اسبهاى نشاندار:
زيّن للنّاس حبّ الشّهوت من النّساء ... والخيل المسوّمة ....[2]
آلعمران (3) 14
24) علاقه شديد سليمان (ع) به اسبها، براى يادكرد خدا:
إذ عرض عليه بالعشىّ الصَّفنت الجياد* فقال إنّى أحببت حبّ الخير عن ذكر ربّى حتّى توارت بالحجاب.[3]
ص (38) 31 و 32
25) هشدار خداوند به غفلت از آخرت، بر اثر علاقه شديد به اسب:
زيّن للنّاس حبّ الشّهوت من النّساء ... والخيل المسوّمة ... ذلك
متع الحيوة الدّنيا واللّه عنده حسنالماب.[4]
آلعمران (3) 14
فوايد اسب
1. ترساندن دشمن
26) تدارك اسبان جنگى، سبب وحشت دشمن:
وأعدّوا لهم مّا استطعتم مّن قوّة ومن رّباط الخيل ترهبون به
عدوّ اللّه وعدوّكم وءاخرين من دونهم ....[5]
انفال (8) 60
2. جهاد
27) استفاده از اسب در جنگ و جهاد:
وأعدّوا لهم مّا استطعتم مّن قوّة ومن رّباط الخيل ترهبون به عدوّ
اللّه وعدوّكم وءاخرين
[1] «مُسوّمة» يا از مادّه «سوم» است كه در اصل معناى دنبال چيزى
رفتن را دارد و براى رهاشده در چراگاه، بهكار رفته است؛ يا به معناى نشاندار
است. (مفردات راغب) برداشت براساس احتمال اوّل است.
[2] بر اين اساس كه «مسوّمه» به معناى نشانهدار باشد، برداشت،
قابل استفاده است.
[3] بنابر اين احتمال كه «عن» براى تعليل باشد، نكته مزبور قابل
استفاده است. (روحالمعانى، ذيل آيه)
[4] هشدار خداوند، از عبارت «ذلك متاع الحيوة الدنيا» بهدست
مىآيد و فريفتهشدن، از ظاهر آيه استفاده مىشود.
[5] براساس صدر آيه، آمادگى دفاعى به صورت كلّى بر مسلمانان لازم
است، جمله «و من رباط الخيل ...» از اين باب كه اسبان جنگى در آن زمان نقش مهمّى
در جنگها داشتهاند، ذكر شده است. طبيعى است كه مسلمانان در عصر حاضر بايد به
سلاحهاى روز مجّهز شوند.