كعب بن عُجْره‌

كعب بن عُجْره بن اميّه بن عدى، از صحابه پيامبر و از شركت‌كنندگان در غزوات پيامبر صلى الله عليه و آله بود. [1] برخى‌ مفسّران درباره نزول آيه 196 بقره (2) به نقل از كعب گفته‌اند كه اين آيه درباره من نازل شد كه قبل از قربانى در حج براى بيمارى سر خود را حلق نمودم و پيامبر صلى الله عليه و آله به من فرمود: كفّاره بده. [2] نيز پس از نزول‌ آيه 56 احزاب (33) كعب از رسول خدا صلى الله عليه و آله سؤال نمود: سلام بر تو را فهميديم، امّا چگونه بر تو صلوات بگوييم؟ پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: بگوييد: «اللّهم صلّ على‌ محمّد و آل‌محمّد، كما صلّيت على‌ ابراهيم و آل‌ابراهيم ...». [3]

كعب بن عمرو---) ابواليسر سلمى‌

كعب بن مالك‌

كعب بن مالك بن عمرو بن القين الخزرجى الانصارى از صحابه مشهور پيامبر و از شاعران نامدارى بود كه شعر خود را در دفاع از پيامبر صلى الله عليه و آله به‌كار برد. وى در غزوه تبوك از جمله متخلّفان اين غزوه است كه بعداً توبه كرد و توبه او مقبول خداوند واقع شد. [4] مفسّران، شأن نزول آيه 118 توبه (9) را درباره‌ تخلّف وى و مراره و هلال از غزوه تبوك و پذيرش توبه آنان از سوى خداوند دانسته‌اند. [5] نيز شأن نزول‌ آيه 227 شعراء (26) را شاعران مؤمن، از جمله وى دانسته‌اند كه با شعر خويش به مقابله با شاعران جاهليّت مى‌پرداخت. [6]

كعبه‌

در اين مدخل از واژه‌هاى‌ «بيت» و «كعبه» استفاده شده است.

اهمّ عناوين: نامهاى كعبه و نقش كعبه.

آثار كعبه---) همين مدخل نقش كعبه‌

ابراهيم عليه السلام و كعبه---) ابراهيم عليه السلام، ابراهيم عليه السلام و كعبه‌

احترام كعبه‌

1. كعبه، داراى حرمتى ويژه، در پيشگاه خداوند:

وَ إِذْ جَعَلْنَا الْبَيْتَ مَثابَةً لِلنَّاسِ وَ أَمْناً ... وَ عَهِدْنا إِلى‌ إِبْراهِيمَ وَ إِسْماعِيلَ أَنْ طَهِّرا بَيْتِيَ لِلطَّائِفِينَ وَ الْعاكِفِينَ وَ الرُّكَّعِ السُّجُودِ.

بقره (2) 125

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تُحِلُّوا شَعائِرَ اللَّهِ‌

[1] . اسدالغابه، ج 4، ص 454؛ الاصابه، ج 5، ص 448.

[2] . الكشاف، ج 1، ص 241؛ مجمع‌البيان، ج 1-/ 2، ص 519.

[3] . جامع‌البيان، ج 12، جزء 22، ص 53؛ مجمع‌البيان، ج 7-/ 8، ص 579.

[4] . اسدالغابه، ج 4، ص 461؛ الاصابه، ج 5، ص 456-/ 457.

[5] . جامع‌البيان، ج 7، جزء 11، ص 77؛ مجمع‌البيان، ج 5-/ 6، ص 120.

[6] . جامع‌البيان، ج 11، جزء 19، ص 159؛ الكشّاف، ج 3، ص 345.