از ابنعبّاس روايت شده كه «بلعام» غلام رومىِ قريش بود كه پيامبر
صلى الله عليه و آله به او آموزش اسلام مىداد.
[1] وى در مكّه سكونت گزيد و به شغل آهنگرى اشتغال داشت. [2] برخى مفسّران، مقصود از «بَشَر» در
آيه 103 نحل (16) را، وى دانستهاند، كه مشركان مىپنداشتند او معلّم پيامبر صلى
الله عليه و آله است و قرآن را به وى ياد مىدهد.
آيه ضمن ردّ اين اتّهام، بيان روشن قرآن را در قالب زبان عربى،
گوياترين دليل بر القا نشدن آن از جانب فردى عَجمى دانسته است. [3]
غلمان
غلمان، جمع غلام است و به نوجوانى گفته مىشود كه تازه پشت لبش مو
روييده باشد. [4] مقصود از «غلمان» نوجوانان بهشتى است
كه در خدمت بهشتياناند. در اين مدخل از واژههاى «غلمان» و «ولدان مخلّدون»
استفاده شده است.