[1] . «جاثم» به كسى گفته مىشود كه به رو (دمر) بر زمين افتاده
باشد. (مجمعالبيان، ج 5-/ 6، ص 266) برخى «جاثم» را افتادن به زانو معنا
كردهاند. (التّبيان، ج 4، ص 470)
[2] . «هشيم» به شاخههاى خشك شده و افتاده از درختانگفته مىشود.
«محتظر» مكانى است كه دامداران براى جلوگيرى از سرما آن را محصور كرده باشند.
(مجمعالبيان، ج 9-/ 10، ص 290) «كهشيم المحتظر» يعنى همانند چوبهاى خشكيدهاى كه
براى ساختن حظيره (آغل) به كار رفته است