12. وعده نصرت از جانب خدا به دفاع‌كنندگان از صومعه‌ها، در شريعت عيسى عليه السلام:

... وَ لَوْ لا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَهُدِّمَتْ صَوامِعُ‌ ... وَ لَيَنْصُرَنَّ اللَّهُ مَنْ يَنْصُرُهُ إِنَّ اللَّهَ لَقَوِيٌّ عَزِيزٌ.

حج (22) 40

قداست صومعه‌

--) همين مدخل، احترام صومعه‌

صهيب بن سنان‌

صُهيب بن سنان رومى، از پيشتازان در اسلام بود كه در اين راه شكنجه‌هاى فراوانى از مشركان ديد. وى در جنگهاى صدر اسلام در كنار پيامبر صلى الله عليه و آله حضور مؤثّرى داشت. [1] برخى مفسّران آيه 52 انعام (6) را درباره‌ صُهيب و ديگر مؤمنان فقير دانسته‌اند كه خداوند به پيامبر صلى الله عليه و آله هشدار مى‌دهد، نبايد آنان را به خاطر اشراف مكّه از خود طرد نمايى. [2] نيز مقصود از «للّذين هاجروا من بعد ما فتنوا» در آيه 110 نحل (16) را وى دانسته‌اند كه پس از شكنجه‌هاى فراوان در مكّه و هجرت به مدينه باز هم به جهاد خود در راه اسلام ادامه داد. [3]

صيحه آسمانى‌

صياح (مصدر صَيَحَ) يعنى صدا، [4] صداى شديد. [5] صيحه در اصل به معناى صدايى است كه از شكستن چوب يا پاره شدن پارچه حاصل شود. [6] اين واژه به‌ عذاب نيز معنا شده است؛ [7] شايد از اين جهت باشد كه‌ سبب عذاب است؛ از باب نام مسبّب بر سبب. در اين مدخل همين معناى اخير مراد است و از واژگان‌ «صيحه»، «رجفة»، «زجرة» و «صاخّة» استفاده شده است.

اهمّ عناوين: صيحه قيامت، كيفر با صيحه، كيفرشدگان با صيحه.

صيحه آسمانى قيامت‌

1. وقوع صيحه‌اى رعدآسا، در آستانه قيامت:

ما يَنْظُرُونَ إِلَّا صَيْحَةً واحِدَةً تَأْخُذُهُمْ وَ هُمْ يَخِصِّمُونَ.

يس (36) 49

إِنْ كانَتْ إِلَّا صَيْحَةً واحِدَةً فَإِذا هُمْ جَمِيعٌ لَدَيْنا مُحْضَرُونَ.

يس (36) 53

أَ إِذا مِتْنا وَ كُنَّا تُراباً وَ عِظاماً أَ إِنَّا لَمَبْعُوثُونَ‌ قُلْ نَعَمْ وَ أَنْتُمْ داخِرُونَ‌ فَإِنَّما هِيَ زَجْرَةٌ واحِدَةٌ فَإِذا هُمْ يَنْظُرُونَ. [8]

صافّات (37) 16 و 18 و 19

يَوْمَ يَسْمَعُونَ الصَّيْحَةَ بِالْحَقِّ ذلِكَ يَوْمُ الْخُرُوجِ.

ق (50) 42

[1] . اسدالغابه، ج 3، ص 38-/ 39

[2] . جامع‌البيان، ج 5، جزء 7، ص 262-/ 263؛ مجمع‌البيان، ج 3-/ 4، ص 472

[3] . مجمع‌البيان، ج 5-/ 6، ص 597؛ الدرّالمنثور، ج 5، ص 171

[4] . لسان‌العرب، ج 7، ص 449، «صيح»

[5] . ترتيب العين، ج 2، ص 1022، «صيح»

[6] . مفردات، ص 496، «صاح»

[7] . ترتيب العين، ج 2، ص 1022، «صيح»؛ لسان‌العرب، ج 7، ص 449، «صيح»

[8] . «زجرة» صيحه‌اى است كه از سوى اسرافيل ايجاد مى‌شود. (مجمع‌البيان، ج 7-/ 8، ص 567؛ روح‌المعانى، ج 13، جزء 23، ص 116)