131. پيامبر صلى الله عليه و آله و متوجّه كردن صورتش به سمت آسمان، به انتظار آمدن وحى براى تغيير قبله:

قَدْ نَرى‌ تَقَلُّبَ وَجْهِكَ فِي السَّماءِ ....

بقره (2) 144

132. ملاك نبودن توجّه صورت به قبله‌اى خاصّ، براى نيكى و قرار گرفتن در زمره ابرار:

لَيْسَ الْبِرَّ أَنْ تُوَلُّوا وُجُوهَكُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ وَ لكِنَّ الْبِرَّ مَنْ‌ ....

بقره (2) 177

133. نصارا و متوجّه كردن صورت‌شان به طرف مشرق، هنگام نماز و عبادت:

لَيْسَ الْبِرَّ أَنْ تُوَلُّوا وُجُوهَكُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ‌ ... [1]

بقره (2) 177

134. يهود و متوجّه كردن صورت‌شان به طرف مغرب، هنگام نماز و عبادت:

لَيْسَ الْبِرَّ أَنْ تُوَلُّوا وُجُوهَكُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ‌ ... [2]

بقره (2) 177

صورت وليدبن‌مغيره‌

135. ظاهر شدن عناد و دشمنى وليدبن‌مغيره در چهره او، هنگام روبه‌رو شدن با آيات الهى:

ذَرْنِي وَ مَنْ خَلَقْتُ وَحِيداً إِنَّهُ فَكَّرَ وَ قَدَّرَ ثُمَّ عَبَسَ وَ بَسَرَ. [3]

مدّثر (74) 11 و 18 و 22

صورت همسر ابراهيم‌

136. ضربه زدن همسر ابراهيم به صورت خود، از شدّت تعجّب، پس از دريافت بشارت فرزند از سوى ملائكه:

هَلْ أَتاكَ حَدِيثُ ضَيْفِ إِبْراهِيمَ‌ ...

وَ بَشَّرُوهُ بِغُلامٍ عَلِيمٍ‌ فَأَقْبَلَتِ امْرَأَتُهُ فِي صَرَّةٍ فَصَكَّتْ وَجْهَها ....

ذاريات (51) 24 و 28 و 29

صورت يعقوب عليه السلام‌

137. دستور يوسف عليه السلام به برادران خود، جهت انداختن پيراهن او بر روى صورت يعقوب عليه السلام براى بينا شدن وى:

قالُوا أَ إِنَّكَ لَأَنْتَ يُوسُفُ قالَ أَنَا يُوسُفُ‌ ...

اذْهَبُوا بِقَمِيصِي هذا فَأَلْقُوهُ عَلى‌ وَجْهِ أَبِي يَأْتِ بَصِيراً ....

يوسف (12) 90 و 93

138. بينا شدن يعقوب عليه السلام با انداختن پيراهن يوسف عليه السلام، بر صورت آن حضرت:

قالُوا أَ إِنَّكَ لَأَنْتَ يُوسُفُ قالَ أَنَا يُوسُفُ‌ ...

اذْهَبُوا بِقَمِيصِي‌ ... فَلَمَّا أَنْ جاءَ الْبَشِيرُ أَلْقاهُ عَلى‌ وَجْهِهِ فَارْتَدَّ بَصِيراً ....

يوسف (12) 90 و 93 و 96

صورت يوسف عليه السلام‌

139. صورت يوسف عليه السلام، بسيار زيبا و حيرت‌انگيز:

فَلَمَّا سَمِعَتْ بِمَكْرِهِنَّ أَرْسَلَتْ إِلَيْهِنَّ وَ أَعْتَدَتْ لَهُنَّ مُتَّكَأً وَ آتَتْ كُلَّ واحِدَةٍ مِنْهُنَّ سِكِّيناً وَ قالَتِ اخْرُجْ عَلَيْهِنَّ فَلَمَّا رَأَيْنَهُ أَكْبَرْنَهُ وَ قَطَّعْنَ‌

[1] . برخى گفته‌اند: «ليس ... قبل المشرق» اشاره به‌نصاراست كه هنگام عبادت، صورت خود را متوجّه مشرق مى‌نمايند. (مجمع‌البيان، ج 1-/ 2، ص 476؛ معالم‌التّنزيل، ج 1، ص 203)

[2] . برخى گفته‌اند: «قبل المغرب» اشاره به يهود است كه هنگام نماز و عبادت، صورت خود را به سمت مغرب مى‌كنند. (مجمع‌البيان، ج 1-/ 2، ص 476؛ المحرر الوجيز، ج 1، ص 243)

[3] . شأن نزول آيات ياد شده مربوط به وليدبن‌مغيره است. «عَبَس» به معناى در هم كشيدن چهره است. (مجمع‌البيان، ج 9-/ 10، ص 583؛ زاد المسير، ج 4، ص 363)