بِسِيماهُمْ قالُوا ما أَغْنى‌ عَنْكُمْ جَمْعُكُمْ وَ ما كُنْتُمْ تَسْتَكْبِرُونَ.

اعراف (7) 48

صورت مشركان‌

116. سياه شدن چهره مشركان دوران جاهلى (از شدّت ناراحتى)، به هنگام دريافت خبر دختردار شدن:

وَ إِذا بُشِّرَ أَحَدُهُمْ بِالْأُنْثى‌ ظَلَّ وَجْهُهُ مُسْوَدًّا وَ هُوَ كَظِيمٌ.

نحل (16) 58

وَ إِذا بُشِّرَ أَحَدُهُمْ بِما ضَرَبَ لِلرَّحْمنِ مَثَلًا ظَلَّ وَجْهُهُ مُسْوَدًّا وَ هُوَ كَظِيمٌ.

زخرف (43) 17

صورت مفسدان بنى‌اسرائيل‌

117. آشكار شدن آثار خوارى و حقارت بر صورتهاى مفسدان بنى‌اسرائيل، پس از برانگيختن مردانى جنگاور عليه آنان:

وَ قَضَيْنا إِلى‌ بَنِي إِسْرائِيلَ فِي الْكِتابِ لَتُفْسِدُنَّ فِي الْأَرْضِ مَرَّتَيْنِ‌ ... إِنْ أَحْسَنْتُمْ أَحْسَنْتُمْ لِأَنْفُسِكُمْ وَ إِنْ أَسَأْتُمْ فَلَها فَإِذا جاءَ وَعْدُ الْآخِرَةِ لِيَسُوؤُا وُجُوهَكُمْ وَ لِيَدْخُلُوا الْمَسْجِدَ كَما دَخَلُوهُ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَ لِيُتَبِّرُوا ما عَلَوْا تَتْبِيراً.

اسراء (17) 4 و 7

صورت مكذّبان‌

118. محشور شدن كافران با صورتهايى عبوس و غمناك، به علّت انكار خدا و تكذيب آخرت:

وَ تَذَرُونَ الْآخِرَةَ وَ وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ باسِرَةٌ فَلا صَدَّقَ وَ لا صَلَّى‌ وَ لكِنْ كَذَّبَ وَ تَوَلَّى.

قيامت (75) 21 و 24 و 31 و 32

119. سوخته شدن صورت مكذّبان در جهنّم و بد منظر شدن آنها، به سبب تكذيب آيات الهى و سبك وزن بودن اعمال‌شان:

وَ مَنْ خَفَّتْ مَوازِينُهُ فَأُولئِكَ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ فِي جَهَنَّمَ خالِدُونَ‌ تَلْفَحُ وُجُوهَهُمُ النَّارُ وَ هُمْ فِيها كالِحُونَ‌ أَ لَمْ تَكُنْ آياتِي تُتْلى‌ عَلَيْكُمْ فَكُنْتُمْ بِها تُكَذِّبُونَ.

مؤمنون (23) 103-/ 105

صورت منكران قيامت‌

120. زشت و كريه شدن چهره‌هاى كافران و منكران معاد، در لحظه مشاهده عذاب قيامت:

فَلَمَّا رَأَوْهُ زُلْفَةً سِيئَتْ وُجُوهُ الَّذِينَ كَفَرُوا وَ قِيلَ هذَا الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تَدَّعُونَ.

ملك (67) 27

صورت مؤمنان‌

121. مؤمنان در قيامت، داراى چهره‌اى زيبا، شاداب و مجذوب پروردگار خود:

وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ ناضِرَةٌ إِلى‌ رَبِّها ناظِرَةٌ.

قيامت (75) 22 و 23

122. سفيد و نورانى بودن چهره مؤمنان، در قيامت:

يَوْمَ تَبْيَضُّ وُجُوهٌ‌ ... فَأَمَّا الَّذِينَ اسْوَدَّتْ وُجُوهُهُمْ أَ كَفَرْتُمْ بَعْدَ إِيمانِكُمْ‌ ....

آل‌عمران (3) 106

123. نورانيّت و سپيدى صورت مؤمنان در قيامت، نشانگر بهره‌مندى جاودان آنان از رحمت الهى (بهشت):

وَ أَمَّا الَّذِينَ ابْيَضَّتْ وُجُوهُهُمْ فَفِي رَحْمَتِ اللَّهِ هُمْ فِيها خالِدُونَ.

آل‌عمران (3) 107