20. باديه‌نشينان مؤمن، در پى جلب صلوات (و دعاى) پيامبر صلى الله عليه و آله بر خود با انفاقهاى خويش:

وَ مِنَ الْأَعْرابِ مَنْ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ وَ يَتَّخِذُ ما يُنْفِقُ قُرُباتٍ عِنْدَ اللَّهِ وَ صَلَواتِ الرَّسُولِ‌ ....

توبه (9) 99

21. صلوات و دعاى پيامبر صلى الله عليه و آله بر باديه‌نشينان مؤمنِ انفاق‌گر و مخلص:

وَ مِنَ الْأَعْرابِ مَنْ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ وَ يَتَّخِذُ ما يُنْفِقُ قُرُباتٍ عِنْدَ اللَّهِ وَ صَلَواتِ الرَّسُولِ أَلا إِنَّها قُرْبَةٌ لَهُمْ‌ ....

توبه (9) 99

صلوات مؤمنان‌

--) همين مدخل، صلوات بر آل‌محمّد صلى الله عليه و آله، صلوات بر محمّد صلى الله عليه و آله‌

صله رحم‌

--) خويشاوندى‌

صمد/ اسماوصفات‌

صمد از اسما و صفات خداوند به معناى كسى كه هر سيادت «آقايى» به او منتهى مى‌شود [1] و كسى كه‌ همواره بوده و خواهد بود. [2] اين واژه تنها يك بار «اللّه‌ الصّمد» [اخلاص (112) 2] در قرآن آمده است.

صندوق عهد

--) تابوت بنى‌اسرائيل‌

صور اسرافيل‌

--) نفخ صور

صورت‌

صورت در معانى گوناگونى استعمال شده است؛ از جمله: شكل، قيافه، رخسار، چهره، نقش، تصوير، كيفيّت و .... [3] مقصود از صورت در اين مدخل، چهره‌ انسان است. معادل عربى آن «وجه» مى‌باشد. [4] در اين‌ مدخل، از واژه‌هاى‌ «وجه»، «وجوه»، «سيما» و ...

استفاده شده است.

اهمّ عناوين: سياهى صورت، شناخت از روى صورت، صورت بهشتيان، صورت جهنّميان، صورت در قيامت، صورت عبوس، صورت كافران، صورت مؤمنان، صورت و قبله و نقش صورت.

پوشش صورت‌

1. وظيفه زنان مؤمن در پوشاندن صورت خود، جهت شناخته نشدن از سوى بيگانگان و مصون ماندن از آزار آنان:

يا أَيُّهَا النَّبِيُّ قُلْ لِأَزْواجِكَ وَ بَناتِكَ وَ نِساءِ الْمُؤْمِنِينَ يُدْنِينَ عَلَيْهِنَّ مِنْ جَلَابِيبِهِنَّ ذلِكَ أَدْنى‌ أَنْ يُعْرَفْنَ فَلا يُؤْذَيْنَ وَ كانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحِيماً. [5]

احزاب (33) 59

[1] . لسان‌العرب، ج 7، ص 404، «صمد»

[2] . مجمع‌البيان، ج 9-/ 10، ص 861

[3] . فرهنگ فارسى، ج 2، ص 2171، «صورت»

[4] . فرهنگ لاروس، ج 2، ص 2164، «صورت»

[5] . «جلابيب»، جمع «جلباب» و آن روسرى‌اى بوده كه سر و صورت خود را با آن مى‌پوشانده‌اند. (مجمع‌البيان، ج 7-/ 8، ص 578 و 580) برخى گفته‌اند: لباسى بوده كه روى پيراهن مى‌پوشيدند و مقصود از «ادناء جلباب» انداختن بخشى از روپوش روى صورت است. (مجمع‌البيان، ج 7-/ 8، ص 580؛ التّفسير المنير، ج 22، ص 106)