12. صلوات خداوند بر مؤمنان، براى خارج كردن آنان از ظلمتِ (جهل) به سوى نور (معرفت):

هُوَ الَّذِي يُصَلِّي عَلَيْكُمْ وَ مَلائِكَتُهُ لِيُخْرِجَكُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ ... [1]

احزاب (33) 43

13. صلوات مستمرّ خدا (در دنيا و آخرت) بر مؤمنان، برخاسته از عنايت و مهربانى او به مؤمنان:

هُوَ الَّذِي يُصَلِّي عَلَيْكُمْ وَ مَلائِكَتُهُ لِيُخْرِجَكُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ وَ كانَ بِالْمُؤْمِنِينَ رَحِيماً. [2]

احزاب (33) 43

14. ايمان مؤمنان، زمينه بهره‌مندى آنان از رحمت و صلوات ويژه از سوى خداوند:

هُوَ الَّذِي يُصَلِّي عَلَيْكُمْ وَ مَلائِكَتُهُ لِيُخْرِجَكُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ وَ كانَ بِالْمُؤْمِنِينَ رَحِيماً.

احزاب (33) 43

نيز--) همين مدخل، صلوات بر صابران‌

صلوات خدا

--) همين مدخل، صلوات بر صابران، صلوات بر محمّد صلى الله عليه و آله، صلوات بر مؤمنان‌

صلوات محمّد صلى الله عليه و آله‌

15. توصيه خداوند به پيامبر صلى الله عليه و آله جهت صلوات (و دعا) براى زكات‌دهندگان:

خُذْ مِنْ أَمْوالِهِمْ صَدَقَةً ... وَ صَلِّ عَلَيْهِمْ‌ ....

توبه (9) 103

16. دعا و صلوات پيامبر صلى الله عليه و آله بر زكات‌دهندگان، مايه آرامش آنان:

خُذْ مِنْ أَمْوالِهِمْ صَدَقَةً ... وَ صَلِّ عَلَيْهِمْ إِنَّ صَلاتَكَ سَكَنٌ لَهُمْ‌ ....

توبه (9) 103

17. صلوات و دعاى پيامبر صلى الله عليه و آله، مايه نزديكى به خدا و زمينه‌ساز جلب رحمت و غفران الهى:

وَ مِنَ الْأَعْرابِ مَنْ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ وَ يَتَّخِذُ ما يُنْفِقُ قُرُباتٍ عِنْدَ اللَّهِ وَ صَلَواتِ الرَّسُولِ أَلا إِنَّها قُرْبَةٌ لَهُمْ سَيُدْخِلُهُمُ اللَّهُ فِي رَحْمَتِهِ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ. [3]

توبه (9) 99

18. انجام دادن عمل به انگيزه جلب صلوات و دعاى پيامبر صلى الله عليه و آله تقرّب به خداوند:

وَ مِنَ الْأَعْرابِ مَنْ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ وَ يَتَّخِذُ ما يُنْفِقُ قُرُباتٍ عِنْدَ اللَّهِ وَ صَلَواتِ الرَّسُولِ أَلا إِنَّها قُرْبَةٌ لَهُمْ‌ ....

توبه (9) 99

19. انفاق، از عوامل جلب صلوات (و دعاى) پيامبر صلى الله عليه و آله:

وَ مِنَ الْأَعْرابِ مَنْ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ وَ يَتَّخِذُ ما يُنْفِقُ قُرُباتٍ عِنْدَ اللَّهِ وَ صَلَواتِ الرَّسُولِ أَلا إِنَّها قُرْبَةٌ لَهُمْ‌ ....

توبه (9) 99

[1] . «ظلمات»، اشاره به جهل و «نور»، اشاره به معرفت به خداوند است. «صلاة» از ناحيه خداوند به مغفرت و رحمت، ثنا و كرامت تفسير شده است و امّا «صلاة ملائكه»، دعاى آنان است. (مجمع‌البيان، ج 7-/ 8، ص 568؛ روح‌المعانى، ج 12، جزء 22، ص 221)

[2] . جمله اسميّه، اشاره به نزول صلوات خداوند بر مؤمنان در دنيا و آخرت است. آمدن اسم «ربّ» و اضافه آن به ضمير «هم» براى مزيد عنايت است. (روح‌المعانى، ج 2، جزء 2، ص 35)

[3] . احتمال دارد ضمير «إنّها» به صلوات برگردد. مقصود از «صلوات الرّسول» دعاهاى آن حضرت است. جمع آمدن آن بدين جهت است كه آن حضرت در پى هر انفاقى در حق انفاق‌كننده دعا مى‌كردند. (تفسير التحريروالتنوير، ج 6، جزء 11، ص 15؛ لباب التّأويل، بغدادى، ج 2، ص 399)