صبغةاللّه و هدايت‌يافتگى‌

10. رنگ خدايى داشتن آيين ابراهيم عليه السلام، نشانه هدايت‌يافتگى، نه آيين يهود و نصارا:

وَ قالُوا كُونُوا هُوداً أَوْ نَصارى‌ تَهْتَدُوا قُلْ بَلْ مِلَّةَ إِبْراهِيمَ حَنِيفاً وَ ما كانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ‌ صِبْغَةَ اللَّهِ وَ مَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ صِبْغَةً وَ نَحْنُ لَهُ عابِدُونَ. [1]

بقره (2) 135 و 138

عامل صبغةاللّه‌

عبوديّت‌

11. عبوديّت و بندگى در برابر خدا، مستلزم پيروى از دين و به رنگ او درآمدن:

صِبْغَةَ اللَّهِ وَ مَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ صِبْغَةً وَ نَحْنُ لَهُ عابِدُونَ.

بقره (2) 138

مراد از صبغةاللّه‌

12. خداوند، ارائه‌كننده بهترين معارف و دستورات (اسلام) براى تطهير و به رنگ خدا درآمدن:

صِبْغَةَ اللَّهِ وَ مَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ صِبْغَةً وَ نَحْنُ لَهُ عابِدُونَ. [2]

بقره (2) 138

نيز--) همين مدخل، نشانه‌هاى صبغةاللّه‌

نشانه‌هاى صبغةاللّه‌

1. ايمان به انبيا

13. ايمان به تمامى انبياى الهى، علامت صبغةاللّه و رنگ خدايى داشتن:

قُولُوا آمَنَّا بِاللَّهِ وَ ما أُنْزِلَ إِلَيْنا وَ ما أُنْزِلَ إِلى‌ إِبْراهِيمَ وَ إِسْماعِيلَ وَ إِسْحاقَ وَ يَعْقُوبَ وَ الْأَسْباطِ وَ ما أُوتِيَ مُوسى‌ وَ عِيسى‌ وَ ما أُوتِيَ النَّبِيُّونَ مِنْ رَبِّهِمْ لا نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِنْهُمْ وَ نَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ‌ صِبْغَةَ اللَّهِ وَ مَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ صِبْغَةً وَ نَحْنُ لَهُ عابِدُونَ.

بقره (2) 136 و 138

2. ايمان به انجيل‌

14. ايمان به عطاياى خدا به عيسى عليه السلام (انجيل) نشانه صبغةاللّه:

قُولُوا آمَنَّا ... وَ ما أُوتِيَ‌ ... وَ عِيسى‌ ... صِبْغَةَ اللَّهِ‌ ... [3]

بقره (2) 136 و 138

3. ايمان به تعاليم انبيا

--) همين مدخل، ايمان به وحى‌

4. ايمان به تورات‌

15. ايمان به عطاياى خدا به موسى عليه السلام (تورات) نشانه صبغةاللّه:

قُولُوا آمَنَّا ... وَ ما أُوتِيَ مُوسى‌ ... صِبْغَةَ اللَّهِ‌ ....

بقره (2) 136 و 138

5. ايمان به خدا

16. ايمان به خدا، نشانه رنگ خدايى داشتن:

قُولُوا آمَنَّا ... صِبْغَةَ اللَّهِ وَ مَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ‌

[1] . مقصود اين است كه ايمان ياد شده صبغه الهى ماست كه بهترين صبغه‌هاست؛ نه صبغه يهوديّت و نصرانيّت كه دچار تفرقه دينى شده و به تعاليم خود پايبند نيستند. (الميزان، ج 1، ص 313)

[2] . جمله «و من أحسن ...» (چه كسى از خدا در رنگ‌آميزى كردن «تطهير» بهتر است) به دليل وقوع آن پس از مطرح ساختن ايمان و فرستادن احكام و معارف قرآن و ... اشاره به اين دارد كه احكام و معارفى كه خداوند نازل كرده و مردم را بدان فرا خوانده، بهترين معارف و دستورات براى پاك‌سازى و تطهير است‌

[3] . مقصود از «ما أوتى» تورات و انجيل است. (مجمع‌البيان، ج 1-/ 2، ص 405)