شيعه [در
لغت] به پيروان و ياوران شخص[2] و در اصطلاح، به پيروان خاص امام على عليه السلام كه به امامت و
خلافت او قائل هستند و امامت را خارج از اولاد او نمىدانند اطلاق مىشود. شيعيان
معتقدند كه امامت، امرى الهى و خارج از انتخاب و انتصاب مردم است.[3] در اين مدخل معناى عام اراده شده و
از واژه «شيعه» و بعضى آيات استفاده شده است.
شيعه على عليه السلام
1. شيعيان على عليه السلام، بهترين مردم و برترين موجودات:
[4] . جابر بن عبداللّه انصارى گويد: ما نزد پيامبر صلى الله عليه
و آله بوديم كه على عليه السلام به سوى ما مىآمد. پيامبر صلى الله عليه و آله
فرمود: سوگند به آن كه جانم به دست اوست اين كس و شيعيان او در روز قيامت
رستگارند، سپس آيه «إنّ الّذين ءامنوا و عملوا الصلحت أولئك هم خير البريّة» نازل
شد. بعد از آن هرگاه على عليه السلام به سوى ما مىآمد، اصحاب مىگفتند:
«خيرالبريّه» آمد. (الدّرّالمنثور، ج 8، ص 589؛ جامعالبيان، ج 15، جزء 30، ص 335؛
روحالمعانى، ج 16، جزء 30، ص 370)