شيعه نوح عليه السلام‌

5. ابراهيم عليه السلام، از شيعيان و پيروان نوح عليه السلام:

وَ لَقَدْ نادانا نُوحٌ‌ ... وَ إِنَّ مِنْ شِيعَتِهِ لَإِبْراهِيمَ.

صافّات (37) 75 و 83

6. قلب پاك و سالم ابراهيم عليه السلام، موجب قرار گرفتن وى، در زمره پيروان نوح:

وَ إِنَّ مِنْ شِيعَتِهِ لَإِبْراهِيمَ‌ إِذْ جاءَ رَبَّهُ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ.

صافّات (37) 83 و 84

صابئان‌

صابئان جمع صابى‌ء [1] و صابى‌ء به كسى گفته مى‌شود كه از دينى خارج شود و به دين ديگرى بگرود. [2] در اينكه صابئان چه كسانى‌اند و دينشان چيست اقوال گوناگونى وجود دارد؛ از جمله: 1. آنها قومى‌اند كه بر دين نوح عليه السلام بودند؛ [3] 2. گروهى‌اند كه به وجود صانع و معاد و برخى انبيا اقرار دارند و پرستش نجوم جزو دينشان است؛ [4] 3. گروهى از اهل‌كتاب‌اند و زبور را قرائت مى‌كنند؛ [5] 4. برخى ديگر صابئين را از مصدر سباحت، به معناى شناورى مشتق مى‌دانند و معتقدند كه صابئين، نخست بر ملّتى از يهوديان اطلاق مى‌شده كه به كيش يحيى‌بن‌زكريّا گراييده بودند و چون پس از ولادت تعميد مى‌يافتند آنها را صابئين يا شناوران ناميده‌اند؛ [6] 5. آيينى ممزوج از دين يهود، مجوس و حرانيّه بوده است. [7] در اين مدخل از واژه‌ «صابئين» و «صابئون» استفاده شده است.

اختلاف صابئان‌

1. اختلاف صابئان با مؤمنان، يهوديان، مسيحيان، مجوسيان و مشركان:

إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ الَّذِينَ هادُوا وَ الصَّابِئِينَ وَ النَّصارى‌ وَ الْمَجُوسَ وَ الَّذِينَ أَشْرَكُوا إِنَّ اللَّهَ يَفْصِلُ بَيْنَهُمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ ....

حج (22) 17

نيز--) همين مدخل، صابئان در قيامت‌

ايمان صابئان‌

2. ايمان صابئان به خدا و آخرت و اجراى اعمال صالح، شرط بهره‌مندى آنان از پاداش الهى:

إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا ... وَ الصَّابِئِينَ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ وَ عَمِلَ صالِحاً فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ‌ ... [8]

بقره (2) 62

3. ايمان صابئان به خدا و قيامت و انجام دادن عمل صالح، شرط مصون ماندن آنان از ترس و اندوه:

إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا ... وَ الصَّابِئِينَ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ‌

[1] . مجمع‌البيان، ج 1-/ 2، ص 259

[2]

[3] 2 و. مفردات، ص 475، «صبا»

[4]

[5] 4 و. مجمع‌البيان، ج 1-/ 2، ص 259

[6] . اعلام‌القرآن، ص 411

[7] . الميزان، ج 1، ص 194-/ 196

[8] . برخى مفسّران گفته‌اند: مقصود در آيه ياد شده اين است كه در نزد خدا اسم و عنوانى همچون مؤمنان، يهود، نصارا و صابئين موجب پاداش و مصونيّت از عذاب نمى‌شود. آنچه ملاك است و سبب كرامت و سعادت مى‌شود ايمان حقيقى به خدا، قيامت و انجام دادن عمل صالح است. (الميزان، ج 1، ص 193) برخى ديگر «آمن باللّه» در آيه ياد شده را به ايمان به پيامبر صلى الله عليه و آله و آيين اسلام تفسير كرده‌اند. (جامع البيان، ج 1، ص 457)