13. سوگند خداوند به زحل، مبنى بر سلامت عقلانى و صحّت گفتار پيامبر
صلى الله عليه و آله:
فَلا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ وَ ما صاحِبُكُمْ بِمَجْنُونٍ وَ
ما هُوَ عَلَى الْغَيْبِ بِضَنِينٍ.[4]
تكوير (81) 15 و 22 و 24
14. سوگند خداوند به زحل، در تأكيد بر وجود نگهبانى براى هر شخص (در
نوشتن اعمال وى):
وَ السَّماءِ وَ الطَّارِقِ وَ ما أَدْراكَ مَا الطَّارِقُ
(1) . «الجوار» [به معناى جريان داشتن] صفت
براى «خنس» [زحل] است، زيرا زحل در فلك خود جريان و حركت دارد. (مجمعالبيان، ج
9-/ 10، ص 677)آيت الله هاشمى رفسنجانى و
برخى از محققان مركز فرهنگ ومعارف قرآن، فرهنگ قرآن، 33جلد، موسسه بوستان كتاب -
قم، چاپ: اول، 1384.
[2] . بنا بر احتمالى، مقصود از «نجم ثاقب» در آيه شريفه «زحل»
است. (مجمعالبيان، ج 9-/ 10، ص 714)
[3] . مراد از ضمير در «إنّه» قرآن و مقصود از «رسول» جبرئيل عليه
السلام است و آيه «إنّه لقول ...» جواب از قسم است. (مجمعالبيان، ج 9-/ 10، ص
677)
[4] . آيه «و ما صاحبكم ...» عطف بر جواب قسم «إنّه لقولرسول
كريم» است. (همان، ج 9-/ 10، ص 676)