الْآخِرَةَ ... وَ هُوَ مُؤْمِنٌ‌ ... كُلًّا نُمِدُّ هؤُلاءِ وَ هَؤُلاءِ مِنْ عَطاءِ رَبِّكَ وَ ما كانَ عَطاءُ رَبِّكَ مَحْظُوراً.

اسراء (17) 18-/ 20

407. بهره‌مندى همه انسانها، از نعمتهاى دنيا، سنّت خداوند:

مَنْ كانَ يُرِيدُ الْعاجِلَةَ ... وَ مَنْ أَرادَ الْآخِرَةَ ... كُلًّا نُمِدُّ هؤُلاءِ وَ هَؤُلاءِ مِنْ عَطاءِ رَبِّكَ‌ ....

اسراء (17) 18-/ 20

408. مورد سؤال و بازخواست قرار گرفتن انسان، نسبت به نعمتهاى دنيا در قيامت:

ثُمَّ لَتُسْئَلُنَّ يَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِيمِ.

تكاثر (102) 8

نيز--) اثاث و همين مدخل، امكانات دنيا و نعمت، نعمتهاى دنيا

نيكيهاى دنيا

--) همين مدخل، حسنه در دنيا

ولايت خدا در دنيا

409. اعتقاد يوسف عليه السلام، به ولايت خداوند بر او، در دنيا و آخرت:

... أَنْتَ وَلِيِّي فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ ....

يوسف (12) 101

410. خداوند، ولىّ موحّدان در دنيا:

إِنَّ الَّذِينَ قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا ... نَحْنُ أَوْلِياؤُكُمْ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا ....

فصّلت (41) 30 و 31

هبوط آدم عليه السلام به دنيا

411. دنيا، محلّ هبوط آدم عليه السلام براى ادامه زندگى، پس از اخراج از بهشت:

فَأَزَلَّهُمَا الشَّيْطانُ عَنْها فَأَخْرَجَهُما مِمَّا كانا فِيهِ وَ قُلْنَا اهْبِطُوا بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ وَ لَكُمْ فِي الْأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَ مَتاعٌ إِلى‌ حِينٍ‌ قُلْنَا اهْبِطُوا مِنْها جَمِيعاً ....

بقره (2) 36 و 38

قالَ اهْبِطُوا بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ وَ لَكُمْ فِي الْأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَ مَتاعٌ إِلى‌ حِينٍ.

اعراف (7) 24

قالَ اهْبِطا مِنْها جَمِيعاً بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ ....

طه (20) 123

يهود در دنيا

--) يهود، ذلّت يهود

دود

در اين مدخل از واژه‌هاى‌ «دخان»، «نحاس»، «ظلّ»، «يحموم» و نيز جملاتى كه معناى مورد نظر را مى‌فهماند، استفاده شده است.

احاطه دود

--) همين مدخل، دود جهنّم‌

توهّم دود

1. شدّت گرسنگى مردم مكّه بر اثر قحطى، باعث توهّم دود، به هنگام نگريستن به فضاى آسمان:

فَارْتَقِبْ يَوْمَ تَأْتِي السَّماءُ بِدُخانٍ مُبِينٍ. [1]

دخان (44) 10

[1] . مطابق شأن نزولى كه عبداللّه‌بن‌مسعود روايت كرده، درمكّه به نفرين پيامبراكرم صلى الله عليه و آله قحطى رخ داد؛ به‌گونه‌اى كه مردم از شدّت گرسنگى وقتى به آسمان نگاه مى‌كردند، فضاى آسمان را دودآلود مى‌ديدند. (مجمع‌البيان، ج 9-/ 10، ص 94؛ تفسير التحريروالتنوير، ج 25، ص 315-/ 316)