خنده، ضدّ گريه، حالتى كه در انسان به واسطه شعف، خوشحالى و بشاشت
پيدا مىشود و در آن حالت، لبها و دهان به حركت مىآيد و غالباً اين حالت با آواز
مخصوص همراه است.[3]
در اين مدخل از مشتقّات «ضِحك» استفاده شده است.
1. بعضى از چهرهها، خندان و بسيار مسرور، در قيامت:
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ ... ضاحِكَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ.
عبس (80) 38 و 39
[1] . از امام صادق عليه السلام در ذيل آيه نقل شده است: به خدا
قسم! مراد از خمس غنيمت، استفادههاى مالى روزانه انسان است. (تهذيبالأحكام، ج 4،
ص 155، ح 344)
[2] . منظور از «ما غنمتم» غنيمت جنگى است. (التفسير المنير، ج 10،
ص 12؛ التفسير الكبير، ج 5، ص 484)