2. خنده استهزاآميز مؤمنان به كافران در روز قيامت، پيامد خنده استهزاآميز كافران به آنان در دنيا:

إِنَّ الَّذِينَ أَجْرَمُوا كانُوا مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا يَضْحَكُونَ‌ فَالْيَوْمَ الَّذِينَ آمَنُوا مِنَ الْكُفَّارِ يَضْحَكُونَ.

مطففين (83) 29 و 34

خنده ساره‌

3. خنده شادمانه همسر ابراهيم (ساره)، پس از شنيدن بشارت فرشتگان به فرزنددار شدن وى:

... قالُوا لا تَخَفْ إِنَّا أُرْسِلْنا إِلى‌ قَوْمِ لُوطٍ وَ امْرَأَتُهُ قائِمَةٌ فَضَحِكَتْ فَبَشَّرْناها بِإِسْحاقَ‌ ... [1]

هود (11) 70 و 71

4. خنده همسر ابراهيم (ساره)، به سبب تعجّب از غفلت قوم لوط، از نزديك بودن عذاب:

... قالُوا لا تَخَفْ إِنَّا أُرْسِلْنا إِلى‌ قَوْمِ لُوطٍ وَ امْرَأَتُهُ قائِمَةٌ فَضَحِكَتْ‌ ... [2]

هود (11) 70 و 71

5. خنده شادمانه همسر ابراهيم (ساره)، پس از زوال خوف از همسرش:

فَلَمَّا رَأى‌ أَيْدِيَهُمْ لا تَصِلُ إِلَيْهِ نَكِرَهُمْ وَ أَوْجَسَ مِنْهُمْ خِيفَةً قالُوا لا تَخَفْ إِنَّا أُرْسِلْنا إِلى‌ قَوْمِ لُوطٍ وَ امْرَأَتُهُ قائِمَةٌ فَضَحِكَتْ‌ ... [3]

هود (11) 70 و 71

خنده سليمان عليه السلام‌

6. لبخند و خنده سليمان عليه السلام، به سبب تعجّب از سخن مورچه:

... قالَتْ نَمْلَةٌ يا أَيُّهَا النَّمْلُ ادْخُلُوا مَساكِنَكُمْ لا يَحْطِمَنَّكُمْ سُلَيْمانُ وَ جُنُودُهُ وَ هُمْ لا يَشْعُرُونَ‌ فَتَبَسَّمَ ضاحِكاً مِنْ قَوْلِها ... [4]

نمل (27) 18 و 19

خنده فرعونيان‌

7. خنده استهزاآميز فرعونيان، در برابر معجزات موسى عليه السلام:

وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا مُوسى‌ بِآياتِنا إِلى‌ فِرْعَوْنَ وَ مَلَائِهِ‌ ... فَلَمَّا جاءَهُمْ بِآياتِنا إِذا هُمْ مِنْها يَضْحَكُونَ.

زخرف (43) 46 و 47

خنده كافران‌

8. خنده تمسخرآميز كافران مجرم، به مؤمنان در دنيا:

إِنَّ الَّذِينَ أَجْرَمُوا كانُوا مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا يَضْحَكُونَ‌ فَالْيَوْمَ الَّذِينَ آمَنُوا مِنَ الْكُفَّارِ يَضْحَكُونَ.

مطففين (83) 29 و 34

9. شادمانى كافران، هنگام مراجعت نزد خانواده خويش، در پى خنده استهزاآميز خود به مؤمنان:

إِنَّ الَّذِينَ أَجْرَمُوا كانُوا مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا

[1] . گفته شده كه خنده همسر ابراهيم، به دليل تعجّب از غفلت قوم لوط از نزديك شدن نزول عذاب بر آنان بوده است. مقصود از «امرأته» در آيه، ساره دختر هاران است. (مجمع‌البيان، ج 5-/ 6، ص 273) و بنا بر احتمالى شادمانى و خنده ساره به سبب بشارت به اسحاق بوده است. (مجمع‌البيان، ج 5-/ 6، ص 273)

[2] . گفته شده كه خنده همسر ابراهيم، به دليل تعجّب از غفلت قوم لوط از نزديك شدن نزول عذاب بر آنان بوده است. مقصود از «امرأته» در آيه، ساره دختر هاران است. (مجمع‌البيان، ج 5-/ 6، ص 273) و بنا بر احتمالى شادمانى و خنده ساره به سبب بشارت به اسحاق بوده است. (مجمع‌البيان، ج 5-/ 6، ص 273)

[3] . بنا بر احتمالى خنده ساره به سبب زايل شدن ترس‌بوده است. (الكشّاف، ج 2، ص 410)

[4] . سبب خنده سليمان عليه السلام تعجّب بود. (مجمع‌البيان، ج 7-/ 8، ص 336)