خوش اخلاقى‌

--) حسن خلق‌

خوش‌بختى‌

--) رستگارى‌

خوشه‌

خوشه به معناى چند دانه ميوه به هم پيوسته كه از شاخه درخت يا ساقه گياه آويزان باشد؛ مثل خوشه انگور و خوشه خرما. [1] در اين مدخل از واژه‌ «سنبل» و جمع آن، و «قنوان»، «العرجون القديم» و «طلع نضيد»، استفاده شده است.

تشبيه به خوشه‌

1. تشبيه ماه، پس از طى منازل، به بند شاخه خشك خوشه خرما:

وَ الْقَمَرَ قَدَّرْناهُ مَنازِلَ حَتَّى عادَ كَالْعُرْجُونِ الْقَدِيمِ.

يس (36) 39

2. سنگ گلهاى لايه لايه متراكم فرو ريخته بر قوم لوط به صورت عذاب، همانند خوشه:

وَ لَمَّا جاءَتْ رُسُلُنا لُوطاً ... وَ جاءَهُ قَوْمُهُ‌ ...

فَلَمَّا جاءَ أَمْرُنا ... أَمْطَرْنا عَلَيْها حِجارَةً مِنْ سِجِّيلٍ مَنْضُودٍ. [2]

هود (11) 77 و 78 و 82

خوشه در رؤيا

3. هفت خوشه خشك، بخشى از رؤياى پادشاه مصر:

وَ قالَ الْمَلِكُ إِنِّي أَرى‌ ... وَ سَبْعَ سُنْبُلاتٍ خُضْرٍ وَ أُخَرَ يابِساتٍ‌ ....

يوسف (12) 43

4. تعبير هفت خوشه گندم خشك در رؤياى پادشاه مصر، به هفت سال خشكسالى از سوى يوسف عليه السلام:

يُوسُفُ أَيُّهَا الصِّدِّيقُ أَفْتِنا ... وَ سَبْعِ سُنْبُلاتٍ خُضْرٍ وَ أُخَرَ يابِساتٍ‌ ... ثُمَّ يَأْتِي مِنْ بَعْدِ ذلِكَ سَبْعٌ شِدادٌ يَأْكُلْنَ ما قَدَّمْتُمْ لَهُنَّ إِلَّا قَلِيلًا مِمَّا تُحْصِنُونَ.

يوسف (12) 46 و 48

5. هفت خوشه سبز، بخشى از رؤياى پادشاه مصر:

وَ قالَ الْمَلِكُ إِنِّي أَرى‌ ... وَ سَبْعَ سُنْبُلاتٍ خُضْرٍ وَ أُخَرَ يابِساتٍ‌ ....

يوسف (12) 43

6. تعبير هفت خوشه سبز در رؤياى پادشاه مصر، به هفت سال آبادانى از سوى يوسف عليه السلام:

يُوسُفُ أَيُّهَا الصِّدِّيقُ أَفْتِنا ... وَ سَبْعِ سُنْبُلاتٍ خُضْرٍ ... ء قالَ تَزْرَعُونَ سَبْعَ سِنِينَ دَأَباً فَما حَصَدْتُمْ فَذَرُوهُ فِي سُنْبُلِهِ إِلَّا قَلِيلًا مِمَّا تَأْكُلُونَ.

يوسف (12) 46 و 47

خوشه و دانه‌

7. امكان پيدايش هفت خوشه، از يك دانه:

... كَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنْبَتَتْ سَبْعَ سَنابِلَ فِي كُلِّ سُنْبُلَةٍ مِائَةُ حَبَّةٍ ....

بقره (2) 261

8. امكان پديد آمدن صد دانه، از يك خوشه:

... كَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنْبَتَتْ سَبْعَ سَنابِلَ فِي كُلِّ سُنْبُلَةٍ مِائَةُ حَبَّةٍ ....

بقره (2) 261

[1] . فرهنگ فارسى، ج 1، ص 1460، «خوشه»

[2] . «نضد» يعنى بعضى بر روى بعضى ديگر قرار گرفته و چيده شده است. (مجمع‌البحرين، ج 3، ص 151، «نضد») «منضود» در آيه، يعنى پشت سر هم، كه يكى در كنار ديگرى قرار داشت. (مجمع‌البيان، ج 5-/ 6، ص 282)